Gerçeği yaşayan dostlara

Bugün yıkığım biliyor musun
Ezginim, çaresizim, umutsuzum...
Bırakma beni, insanlar kötü
Bırakma beni korkuyorum...

Bir deli otlar büyüyor içimde...
Sancılıyım, yorgunum, kederliyim...
Bu halini sevdim gitme kal...
Çamurlar çirkefler içindeyim...
Bırakma beni, insanlar kötü...
Bırakma beni korkuyorum...

Bir dayak yemiş adamım şimdi...
Bezginim, kararsızım, yılgınım...
Al götür beni o kayıp gecelere...
Yeter ikimize yalnızlığım...
Bırakma beni insanlar kötü...
Bırakma beni korkuyorum…

Demiş… Ümit yaşar Oğuzcan

Ne de güzel seslendirmiş Kıraç.

Yıllar olmuş bu şarkıyı dinlemeyeli. Bu gece öyle dinleyesim geldi dost hatırlatınca…

Sanki daha önce bu kadar acıtmazdı içimde bir yerleri. Tanımadan belki bu kadar çok yalan gözleri, tanımadan bu kadar dost görünen düşmanımsı insanları…

Oysa sevgiyle bakardık biz insanların gözlerine. Oysa takılmazdık anlamsız bakışlara, güler geçerdik üzerimize sinen sinsi bakışlara. Aldırmazdık belki öyle umutluyduk ki hayattan insanlardan. Dosta can derdik, en derine saklar, binlerce tokat yesek bile bırakmazdık, satmazdık üç kuruş söze… bir bakışa bir hayat verirdik.

Sonraları neler değişmişte korkar olmuşuz elini sıkmaya insanların güvenmeyi unutmuşuz. öyle şeylerle sarsılmış ki yerinden, öyle derin yaralara tuz basmışlar ki, demişiz işte;

en güvendiğimize avaz avaz

BIRAKMA BENİ İNSANLAR KÖTÜ BIRAKMA BENİ KORKUYORUM ….

NOT: Dost olmak can olmaktır. En kötü hallerini bilip, yüreğinin sıcak köşesine değil, soğuk köşesine de dokunabilmektir _ ki çıkarmak gerekir oradan buzları, eritmek gerekir. Dost olmak sen olmaktır. Dost olmak Zeynep olmaktır. Sen olmasan unuttuğum hayallerime geri dönemez ve asla o kırmız elbiseyi giymeye cesaret edemezdim :)