Gerçek Hayat

Gerçek hayatı yaşayacak cesaretimiz olmadığından kolayca razı olduğumuz, güvenli ama pek de isteyerek yaşamadığımız hayatlarımızın karanlık dehlizlerinde kaybolmuş, üstelik bu istemediğimiz hayat, kulağımıza sürekli olarak; " kaybedeceksin, daha fazla ayakta kalamayacaksın, senin için hazırladığım son ve büyük bir oyunum daha var" diyorken, istemediğimiz ama mecburen devam ettiğimiz bu güvenli zincirlerle bağlandığımız (acısız bir ölümle bile hiç düşünmeden takas edebileceğimiz ), rahat hayatın içinde günlük karşılaştığımız her türlü haksızlığa karşı, kuyruğumuzu sıkıştırmış yaşarken, kendi doğasına uyumundan dolayı cezalandırılan bir köpeğin şaşkınlığıyla yalnız ve o gerçek hayatı, o hep isteyip durduğumuz mütevazi ama tamamyla bize ait olduğu için büyülü, ulaşılmaz yada ulaşmak çabasından çoktandır vaz geçtiğimiz hayatı, umutsuzca gerilerde aramak, çocukluğumuza tutunmak ne acı..

Oysa, yıkılır korkusuyla gerilerdeki sahte mutluluğumuz, sokakta herhangi bir çocuğa kolundan tutup sormak cesaretini de gösteremiyorken, : çocuk peki ya sen gerçekten mutlu musun..sorusunu, üstelik bu istemeden yaşadığımız hayatlarımızı, zar zor ayakta kalışımızı, yine hayatın bizzat kendisi tarafından sürekli kaybetme tehdidi altında, birbirimize destek olmak yerine yapayalnız, şiirlerle, şarkılarla, yazılarla, hiç bir zaman bize bir mucizeyi getirmeyecek olan saçma sapan e-postalarla, kendimizi kandırmaktan başka hiç bir somut anlamı olmayan ve içten bir merhaba dışında her saçmalığı paylaştığımız, sözde paylaşım sitelerinde bir yerlerde kaybolmuş benliğimizi mum ateşinin cılız ışığıyla arıyorken bu günlerde, geride kalanların, hayatın anlamını duyumsaması için, ille de birisinin ölmesi mi gerekiyor, ille de birbirimizin cebindeki parayı patronumuzun yada kendimizin cebine aforozlama telaşıyla her güzelliği, insana dair bir mucize eseri hala ayakta kalmış insan değerlerimizi, erdemlerimizi yıkıp geçmemiz mi gerekiyor.. Yoksa gerçekten cesaretimiz kadar mı özgürüz.. Yoksa gerçekten kıçımıza sıkıştırdığımız kuyruklarımızı saklama telaşından mı kaynaklanıyor, bu hızlı kirlenişe bu denli uyumlu olmamız..

ne demiş şair: ne duruyorsun be at kendizini denize

geride bekleyenin varmış aldırma

yelken ol, yosun ol, deniz ol

o da mı gelmiyor elinden

aç kollarını iki yana

korkuluk ol...

ama ezip geçmeden, ama yıkıp yakmadan sadece sen ol, gerçeğin içinde ol...

Hayrettin Turan / KGK