Gidenler

Bir bakıyorsun hayat güler gibi oluyor, bir bakıyorsun atıyor seni yalnızlığın koynuna. Bir bakıyorsun hayaller kurduruyor, bir bakıyorsun hayaller kanatlanıp uçuyor kuşlar gibi. Dalların gölgesine sığınan derviş misali hayatın gölgesinde yaşayıp gidiyoruz.

 

Senden sonra kaç mevsim geçti, kaç ay, kaç yıl... Kaç şehir gördüm bilmiyorum. Kaç kere nefes alıp verdim, kalbim kaç kere attı bilmiyorum. Her kalp atışında senden bir can gitti sanki içimden. Her canımın gidişinde senden bir parça bulmak istedim. Kaçıp gidecek bir yerler bulmak istedim. Giden o kadar çok şey vardı ki içimde belki bir gün dolar diye bekledim. Ne zaman hayaller kursam kuşlar misali uçup gider bir zaman sonra. Nefes alıp vermem bile bir ceza gibi olurdu. İltica edecek bir yer ararken bile içimdeki savaş hiç bitmedi. Hayatın ortasında sıkışıp kalırken hayalin bile ortadan kayboldu. Seni bulamamışken, kalbine girememişken, sol tarafımı hiç doldurmamışken hayalin bile kaçıp gitmek üzere çoktan yola çıkmıştı. Karanlığın ortasında kalmış, yönünü bulamayan bir derviş oldum zamanla.

 

Yanında olsam da uzaklaşıp giderken benden özlem gelir, hasret vurur, dalgalar gibi üstüme üstüme gelir yalnızlık. Gözlerinin içindeki ben kayboldukça kayar gider bütün dünya altımdan.