Gideyim ben

Bir çay bahçesinde bir akşamüstü

Güneş guruba kavuşurken yavaş yavaş

O saksıdaki yapma çiçeğin yanındaki masada

Yudumlarken demlenmiş çayını gözlerin süzülmüş

Kısık bir ses o şarkıyı kulağına fısıldarsa

Dinle sonuna kadar dinle o senin şarkındı

Durup durup aklına takılırsa o an sevdam

Git beraber yürüdüğümüz o çimene

Orda ki güvercinler hatırlar seni

Boş ver o masada kalsın bedenin gelmesin

Hiç çekinmeden çığlık çığlığa haykır şarkını

Ben duyamasam da artık dönemesem de

Sen gel o çimende kız, öfkelen bana

Sonra doyasıya ağla ama beni bekleme

Kırmızı bir mendil sakla benden olmasa da

Yastığının altında dursun hep

Kimse yokken evde gözlerini sil onunla

Sakın verdiğim mendili almadığına üzülme

Tutmak istediğim elini vermeyişine öfkelenme

Öfkelenme hayatın sürüp giden anlaşılmazlığına

Ben uluyan kar fırtınalarıma döneyim artık

Yine Kupkuru akşamlarıma yalnızlığıma

Nasılsa bir gün toplayıp sevilmeyen neyim varsa

Üzüntülerimi, itilip kakılışımı

Hiç yolunda gitmeyen işimi gücümü

Tamamlayamadığım sevdiklerime hizmetimi

Öldürse de sigaramı bir de şiirlerimi

Beni hep ağlatan dört duvarımdan koparak

Alıp gideyim istenmeyen şeylerimi

Dertlerimi kimseye yüklemeden gideyim

Kimse yüksünmesin ardımdan

Hiç kırılmadım hayallerime tekmeleyenlere

Heveslerimi küçümseyenlere bile

Aldığını vermemek için dolandıkça dolanan

Sırtıma basıp tepedeki meyvelere uzanan

Beni yüreğine bile almayan ahbaplarıma inat

Gideyim ben döneceğim yere

Her kese selam herkese helal olsun

Ra19/4/08