Göçmen kuşlar

Bir yere ait olmamak, sık sık yer değiştirmektir. Taşınmak bir yerden bir yere taşımaktır kendini. Sadece eşyalar değildir yer değiştirirken taşıdığın, anılar, hatıralardır. Yeni bir eve taşındığında, tanıdığın insanlar, o şehirde, köyde, kasabada doğup orada yaşam sürmüşlerdir. Bu insanlara imrenirim hep. Onlar aynı şeyleri aynı yerde tekrar tekrar yaparken sıradanlıktan bıkarlar. Ya taşınanlar, yeni yerler, yeni başlangıçlar, yeni insanlar; sınırlı zamanları vardır. Başlar ve biter. Tıpkı hayatın akışı gibi. İsimler değişir telefon defterinde, yüzler çehreler değişir. Tam bu benim dostum, arkadaşım dersin yeniden gitme zamanı gelmiştir. Çoğunlukla ilişkiler sığ ve yüzeyseldir. Herkes bilir senin geçici olduğunu. Yeni dükkanlar, mağazalar, marketler, fırıncılar, kuaförler keşfedersin, benimsersin. Şehrin ışıkları küçülür, büyür, kaldırımlar çatılar değişir, taşınan eşyalar eskir, albümleri taşırsın bir evden diğerine. Her evde başka bir çiçeğe emek verirsin, korur kollar büyütür ve terkedersin. Kaplumbağa gibi yuvanı kutulara, kolilere sıkıştırırsın. Her yeni kutuya hatıralarını sararsın. Duvardan resimler iner, ev boşaldıkça sana ait olmaktan çıkar. Biblolar dikkatlice, itina ile sarılmalıdır. Halbuki alışmışsındır arkadaşına, komşuna, sokağına itina ile sarıp götüremediğin. Başı ve sonu olan bir zaman diliminde, herşey sonludur ve zaman taşınma zamanıdır.Resminle, tabağınla, örtünle yatağınla, elbisenle ilacınla zaman bitmiştir. Tekrarı yoktur artık, herşeye yeniden başlamalısın. Göçmen kuşlar gibi başka bir ağacın dallarında yeni başlangıçların oluşma zamanıdır.