Gölgenden medet ummayacağım

Bu gece efkar yine bende
Her gece gibi attım yine kendimi dışarıya
Kirpiklerim nemli, hava soğuk
Sokak lambalarının aydınlığında
Yüreğim kan revan, karanlık, hasret dolu

Bu gün de yoksun

Işığı yanan bir kaç ev
Kim bilir neden yanar
Hangi hasretlere, derde, kedere
Volkan gibi taşan sevdalara,
Mutluluklara yanar kim bilir

İçmekten usandım yokluğunda
Bu gece de aradım seni sessiz sokaklarda
Yine bulamadım.
Kavruldum yokluğunda

Bu gece de yaralı beden
Yürek darmaduman
Canımı yakan sen
Benim canımdan değerli misin ki
Bir avuç yüreğimi hasta ettin
Yaktığın bedenimi ne sandın ki
Fırlatıp attın

Ey sevda nedir bilmez
Sevdasına kavrulduğum
Ne sandın ki fırlatıp attın,
Bir hiç gibi savurdun beni

Yummam yine geceye gözlerimi
Ayaklarım yönetir bedenimi
Yönüm sana döner
Gölgene muhtaç bedenimle
Gelmeyeceğim bu gece sana
Köşelere sinip gölgenden medet ummayacağım
Gelmeyeceğim…