Görünen köyün kılavuzu…

Fotoğrafı gördünüz mü, bilmiyorum: ABD Başkanı Obama, kellesinin arka yüzüne “tavşan kulağı” iliştiren genç kızların ortasında gülümsüyor…

İşte demokrasi…

İşte demokratik tolerans yeteneği…

Ama aynı Obama, emperyalist siyasetinin taşeronluğunu üstlenen tüm anti-demokratik yapılanmaları oluşturuyor, destekliyor ve hatta yönetiyor…

Bu bir çelişki midir?

Hayır, değildir.

Bir tanesi ABD süper marketinin vitrinidir.

Diğeri ise, dükkanın içidir, içeriğidir…

Geliyoruz… Gezi direnişine!

5 Ağustos’un Silivri’sine, İstanbul’un valisine, biber gazına, ilaçlı suyuna, tomasına, palasına, polis şiddetine, özel yetkili mahkemelerine ve Anayasal demokratik haklarını kullanmak için var gücü ile direnen gençliğe, halka ve millete…

Şöyle bir arkamıza yaslanıp, soğukkanlılıkla bu tabloyu seyrettiğimizde ne görüyoruz?

Ülkenin dış politikasını çıkmaz sokaklarla donatan bir hükümet…

“Her yer öfke, her yer düşman” yöntemi ile oluşturulan, dışarıdan kumandalı ucu açık açılım politikaları…

Ve karanfil uzatana şiddet!

“Duran” insanlara şiddet!

Şiddete şehit veren acılı ailelere şiddet!

Hep şiddet, tam şiddet!..

Peki niçin?

İşte bu sorunun yanıtına çevirelim dikkatlerimizi.

“ileri demokrasi” sloganı ile yola çıkılan “başkanlık” rejimi bugünün koşullarında artık bir hayale dönüşmüştür.

Peki, “başkanlığa” arkadan dolanarak ulaşmak acaba mümkün müdür?

Başkanlık rejimi ile ulaşılmak istenen diktatörlük ortamına, böylece ulaşmak olası mıdır?

Hükümet, Türk Silahlı Kuvvetleri’ni amaçladığı hedefe engel olmayacak bir kıvama getirdiği düşüncesindedir. Dolayısıyla, 12 Eylül cuntacılarının uygulamış olduğu yöntem, acaba 2013’ün Türkiye’sinde yeniden tekrarlanabilir mi?

Yurdun her bir yanında milyonları bulan demokratik protestolara karşı sürdürülen orantısız şiddet, halkın tahammül sınırlarını zorlayacak bir noktaya doğru sistemli bir biçimde sürdürülemez mi?

Sonra bu yöntemle fırına sürülmüş olan “kaos ortamı” olağanüstü bir yönetim biçimine çağrı çıkaramaz mı?

Ve böylelikle de, demokratik bir zeminde ulaşılamayan “başkanlık” rejiminin “özel ve olağanüstü yetkileri” kendisini Sayın Başbakanımızın kucağında bulamaz mı?

Ve en önemlisi, bu otoriter nitelikteki rejim, yüzüp yüzüp kuyruğuna gelinen özerklik/ bölünme/ Diyarbakır’ın merkez yapılması… gibi bilinen hedeflere ulaşmakta büyük ve önemli kolaylıklar sağlamaz mı?

Bu yazı 4 Ağustos Pazar günü sabah saatlerinde yazılmaktadır.

Ve eğer yukarıdaki satırlara aktardığımız öngörülerin sadece dörtte/ biri doğru çıkacak olursa, 5 Ağustos 2013 günü Silivri’de yaşanacak olanlar bu stratejinin önemli bir ayağını oluşturacaktır.

Bizce görünen köyün kılavuza ihtiyacı yoktur.

farukhaksal@gmail.com

www.akceder.com

www.soruyusormak.com