Güler misin, ağlar mısın?

Yayınladığım blog konusu mizah içerikli olsa da hiç fark etmiyor!

Bir kıvılcım yetiyor ortalığın toz duman olmasına!

Kafamıza göre takılalım eğlenelim diyoruz, ama ne hikmetse kafamıza takılacak sorunlar üretiliyor.

“Rahatsızlık verilmek istenen kişi itina ile sinirlendirilir” taktiği uygulanıyor yani.

Ve sayfa bir anda stres atma mekanına dönüşüyor, bir eksiği, nargile yok!

Neymiş efendim?

Minnacık bir imla hatası yapmışım hepi topu!

"Yada" yazmışım ama "ya da" olmalıymış!

Tamam kabul, bilgi dağarcığımıza sunulan her türlü katkı ve eleştirilere her zaman olduğu gibi saygı duyarım!

Ancak maalesef, konu bir noktadan sonra tamamen başka yönlere sapıyor ve hoşgörü sınırları aşılıyor!

Çünkü bu yanınızı keşfeden insanlar, durduk yerde sizi istismar etmeye kalkıyor!

Bu sınırları mümkün olduğunca daraltarak yeniden çizmek gerekiyor bu durumda..

Yani kırıcı üslupların olduğu yorumları asla muhatap almamak!

Ve bu sayede olası olumsuzluklar sağanağına çanak tutmamak, yani yenileri için davetiye çıkartmamak önlemi ..

Yani bir anlamda, hiç gereği yokken “tahammül etmek hamallığına” baş kaldırmak!

Öyle ya, sürekli tahammül etmekle neyi değiştirebiliriz ki?

Belki de bu güne kadar benim dışımda herkesin uyguladığı yöntemlerdi bunlar.

Geç de olsa, bu analizi yapmama rağmen ben de değişebildim mi diye soracak olursanız...

Cevabım evet ....