Güller ve Yağmur

Çalışma masamda üç tane harika gül duruyor. İki tane sarı, bir tane kırmızı. Bir yandan çalışıyorum bir yandan da bu harika çiçeklerin, güzelliklerini, renklerinin canlılığını, hızla açmalarını an be an seyrediyorum, yaşıyorum.

Gözlerim devamlı onlarda. Misler gibi kokuyorlar.

Beni çocukluk yıllarıma alıp götürüyor bu koku.

Her türlü koku, özel bir kodlamayla koku belleğinde arşivlenir ve anıları canlandırırmış.

Evet, bende şu anda tam olarak bunu yaşıyorum.

Güllerin mis gibi kokusu bana küçükken anneannemin bahçesinden topladığı güllerle yaptığı reçelleri hatırlatıyor.

Ne kadar çok severdim gül reçelini ve anneannemi.

Her sabah sobada ekmek kızartırdı rahmetli, üzerlerine tereyağı ve gül reçeli sürerdi. Yıllarca değişmedi sabah kahvaltımdaki bu leziz menü. Sıcak ekmek, tereyağı ve gül reçeli mükemmel bir tattı benim için.

O vefat ettikten sonra mis kokulu gül reçellerine de veda ettim.

Ruhu şad olsun... mekanı cennet.

<> <> <> <>

Bugün bütün gün yağmur yağdı.

Hava devamlı koyu gri bir renkteydi. İçimin kararmasını, mutsuz olmayı bekledim ama olmadı.

Anlaşıldı yağmurlu ve gri hava her zaman aynı etkiyi bırakmıyor insanda.

Kim bilir belki de şartlandığımız için, kodlamamız yıllarca böyle yapıldığı için, yağmurlu ve gri havada mutsuz olmayı seçiyoruz.

Öğlen dışarı çıktım, yağmur devam ediyordu. Amaçsızca yürüdüm.

Gökten yağan rahmet ve bereketi sevgiyle kucakladım.

Yeryüzündeki bütün kirleri ve pislikleri silip süpürmesini yıkamasını diledim Allah’tan..

Ve artık her yağan yağmurda ve gri havada mutlu olmayı seçtim.