Gülriz'in mutfağından...

Zaman zaman sizin de burnunuzun direği sızlar, bazen bir koku bir tad insanı geçmişe götürür değilmi?

İşte bugün bende de aynı duygular oluverdi...

Mürüvvet teyzeyi andık annemle. Mürüvvet hanım, annemin çocukluk arkadaşı. Komşuluk, okul, TMO'sinde emekliliğe kadar süregelen iş arkadaşlığı velhasıl dostluk. Hemde en iyisinden... Yıllarımız birlikte geçti anlayacağınız. Mürüvvet teyzenin iki çocuğu ve bizler kardeş, arkadaş yaşayıp durduk yıllarca. Neler paylaşılmadı ki... Birgün onların evinde ertesi gün bizim evimizde yenirdi yemekler. Sohbet edilir, çok zaman gülünür, ama bazen de ağlanırdı. Ne güzeldi o günler. Keşke geri gelse diyeceğim de gelmez ki...

Tıpkı annem gibi Mürüvvet teyze'de "çalıştığını" bahane eder yemeklerin çoğunu rahmetli annesine emanet ederdi.

Ha unutmadan: Onların evinde Kastamonu yöresine ait "etli ekmeği" pek sık yerdik:))) Genç'tik o zaman, valla çok ta severdik.

Şimdi tarifini vereceğim "etli ekmeği" Mürüvvet teyzenin annesinden öğrendim! Yattığın yer nur olsun Suzan anneanne...

"Nasıl yapıyorsun etli ekmeği Suzan anneanne" dediğimde, "horanta'na göre yavrum" derdi.

İyi de, nassılll?

"Alafranga yufka ile olmaz yavrum. Hamur yoğuracak, onları bezeleyip açacaksın! İçine, miktar-ı münasip kıyma, soğan, tuz biber koyacaksın"

E ee...?

"Hamur bezelerini tabak büyüklüğünde açıp, yarısına iç malzemesini koyup kapatacaksın. Yarım ay gibi... Isıttığın tavada her iki tarafına tereyağ sürüp kızartacaksın, yaparsın sen" derdi ama her nedense ölçüyü vermezdi.

Un, su, tuz vs.yi Horanta'ma göre ayarladım. Etli ekmeği yaptım. Ben yaptım! İşte resmi!

Senin yaptığın kadar olmasa da etli ekmeğimi yiyen horantam da doydu Suzan anneanne.

Etli ekmeğinin tarifini aldığım Suzan anneanneye "Horanta" nedir? dememiştim.

Araştırdım. Aynı çatı altında yaşayan kişiler demekmiş...

Gülriz Yiğit