Gülü Bardağ İçinde

Sabahtan beri boynu bükük, yakarış dolu bir ezgi çınlıyor beynimde. Üstelik Türkiye’nin şu an yaşadığım en batısı için çok da anlamı olmayan bir ezgi. Buralardan gelmiş de yüreğime konuk olmuş olamaz. Bana ulaşmak için çok yol kat etmiş olmalı. Doğunun amansız dağlarından hangi rüzgârın kucağına atılıp geldi kim bilir. Sabah rüzgâra karşı oturup gözleri dolan biri mi söyledi de, geldi de buldu beni.

Belki de çok yabancım değil söyleyen. Kim bilir annemdir. Biz yüreğine düştük mü annemin, mırıldandığı duaları yetmez ona. En güzel sesini giyinir oturur bir türkü yakar. Ah o ses! Bülbül nasıl ki tabiatı güzel sesiyle şereflendirmişse, insan sesi olarak işitilebilecek en güzel, en içli sestir; annemin sesi.

             Özlemse içindeki, bir de dua iliştirmek istiyorsa değişmez hep aynı ağıtı söyler. İçinde geçen şehir adını bizim yaşadığımız yerle değiştirir. Yârimi /yavruma dönüştürür. Öteki mısrada bir de türküyü asıl haliyle söyler. Galiba gönlü el vermez; küskünün, örselenmişin, çaresizin dillendirildiği bu ağıtı aslından uzaklaştırıp söylemeye.

             Bu sabah öyle bir özlem kavuruyor ki, içimi. Mutlaka annem güzel yeşil gözlerini kaldırmıştır gökyüzüne. En batıya dikmiştir o durgun yeşilliğini.  Önce hafiften yaşarmıştır gözleri. Ağıtını hasretle söyledikçe sırılsıklam olmuştur yüzü gözü.       

Dersim, dört dağ içinde;
gülü, bardağ içinde
dersimi hak saklasın,
bir gülüm, var içinde.

oy nedem nedem nedem
evi barhi terk edem
gel seni alam gidem

pertek önunde kelek
dersime gidek gelek
elin elimde olsun,
kapı kapı dilenek.

oy nedem nedem nedem
evi barhi terk edem
gel seni alam gidem.

harput’un bayırbaşi
şen olsun daği taşi
o yardan ayrı duşdüm
durmoyor gözüm yaşi

oy nedem nedem nedem
evi barhi terk edem
gel seni alam gidem

bu dağın ardı meşe,
gün gide, gölge duşe
beni yardan edenin
evine şivan düşe

oy nedem nedem nedem
evi barhi terk edem
gel seni alam gidem

bu dağin ensesine
oyandım yar sesine
yar gider ben giderim
dusmusum gölgesine

oy nedem nedem nedem
evi barhi terk edem
gel seni alam gidem

oy havar, havar, havar
zülüf gerdanı kovar
iki gönülbir olsa
bir aylık yolda ne var?

oy nedem nedem nedem
evi barhi terk edem
gel seni alam gidem

  Bitirdikten sonra garip bir özlemi almıştır kucağına . Ne yapacağını bilemeden kalakalmıştır iki yanda eli.

  Sabah sabah nerden gelip değdi ki bu türkü canıma,

  Annemin durgunken taşıp coşan yeşil gözleri,

  Bir bardak su içinde dönüp duran mis kokulu Harput Gülleri…

Not:

Bir rivayete göre Dersim’de1938'de yaşananlarla ilgisi olmayan bir türküdür. Dersim türküsü bile değildir. Bir Elazığ/Harput türküsüdür. Sevdiği Vartanuş'un Kürt eşkıyalar tarafından Dersim'e kaçırılması üstüne bir adamın yaktığı ağıttır. Öyle bile olsa ne fark eder ki; bir türkü hangi yarayı sarıyorsa onundur. 

https://www.youtube.com/watch?v=GEGltr5Z-qM