Gümüş madalyamız

Şimdi bir hayal kuralım ki kupayı biz almışız, Sinan Erdem Spor Salonu coşkuyla marşımızı söylüyor, tüm dünya bizi konuşuyor. Hayal değildi çok yaklaştık ama nefesimiz tükenmiş olmadı. Biz gümüş madalyayı kazandık, Litvanya bronz madalyayı... ABD ise kupayı havaya kaldıran takım oldu. Yılın en eğerli oyuncusu ise Kevin Drunt seçildi.

Ben diyorum ki şampiyonluk bizim olsaydı yine videolar paylaşacak, evde çığlıklar atmakla yetinmeyip sokaklara dökülecektik. Bayraklar asacaktık her bir yere. Yine ben diyorum ki yenebileceğimiz bir maç kaçıverdi ellerimizden. Tek üzüntüm aynı atmosferin bir daha yakalanmasının zor olması. Dev adamlar kendi ülkerinde, kendi insanlarıyla finale çıkabilmişken bu fırsat keşke kaçırılmasaydı. Bir daha ne zaman olur böyle bir organizasyon bilinmez. Ama beni ciddi anlamda rahatsız eden başka bir şey var, o da büründüğümüz sessizlik. Sanki oraya kadar gelmek hiç önemli değilmiş gibi. Bir de kızanlar, oyunu eleştirenler var... Bu işte usta değilim ama bir takım pürüzler, hatalar tabi ki vardı. Bir önceki gün Sırbistan'la sahaya çıkan, son saniyeye kadar oyunu bırakmayan biz değildik, o yorgunluğu, o adrenalini biz yaşamadık. Bu yüzden eleştiri de yapılacaksa dozunda yapılmalı ve olumlu sözler söylemeyi de unutmamalı ki bu sene bir ilki yaşamışız zaten millet olarak.

Bu yüzden kupayı alsaydık ne yazardık şekline bürünüp, tekrar tekrar teşekkür etmeli.

Tüm o gayreti, samimiyeti ve fedakarlığı için önce Tanjevic'e... Ardından takımdaki her oyuncuya çok çok çok teşekkürler. Bir ilki yaşattınız, yüreklerimizi finale kadar taşıdınız. Gümüş madalyayı da sonuna kadar hak ederek kazandınız. Tebrikler...