Gün doğarken…

Bir baktım  yıllar geçmiş ve ben, birikmiş hayallerim ve yenilgilerimle baş başayım.

Bir gece vakti usulca toplayıp bir çantaya doldurdum, elli yılda biriktirdiğim hayallerimi, yenilgilerimi.

Ayın şavkı vururken azgın dalgalara sundum adak niyetine, aralarına karışmış sevdalarımla birlikte.

Birkaç damla kan damladı yüreğimden yavaşça.

Gece aydınlandı, dalgalar duruldu.

Kayboldu karanlıklarım gün ışıklarıyla birlikte.

Geriye sadece dalgaların getirdiği birkaç hayal kaldı kumların üzerinde.

Örselenmiş, yıpranmış olsalar da alıp ceplerime koydum, yeni hayallerime yol göstersin diye.

Hafiflediğimi hissettim gün doğarken, deniz durulurken.

Ardından martılar uçtu, ben özgürleştim…

*
Eylül 2012 / Kurşun