Günbatımında hissedilen yalnızlık

Sonbaharda geleneksel bir festivalimiz var. Galerimde resimlemiştim. Yaklaşık üç gün sürer ama hazırlıkları aylar öncesinden başlar . Büyüklerin ve özellikle lise çağında olup festivalde görev almak isteyenlerin görev dağılımı yapılır. Oğlum festival aşığı. Dün üniversite sınavının sözlüsü bittikten sonra eve dönmeden soluğu festivalde almış.

Okula forma giyip gidenler, çalışanlar bu süre içinde festivalde kendi grupları için düzenlenen kıyafetleri giyerler. Küçük çocuklar da. Çok sevimlidirler.

Öğrenciler bir iki gün sonra başlayacak dönem sınavını bile unuturlar, özellikle lise ve orta okul öğrencileri. İki gündür benim dersimi de astılar.

Festivalde tapınak benzeri kocaman tekerlekli araç (Y AGURA) urganlarla çekilir. Şehrin diğer bölgelerinin yaguralarıyla geçit yapar ve SİNTURIZM tapınağına gidip hasat için şükran duygularını gösterirler. Dinlenme halinde her mahalledeki özel alanda beklerler. O alan eve yakın olduğu için davul flüt ve çocuk sesleri eve kadar ulaşır.

Çocuklarım küçükken güvenlikleri için onlarla birlikte bütün gün dışarda idim ama şimdilerde yok. Kulağımdaki sorun nedeniyle kalabalık içinde uzun süre kalamıyorum. Bu da bir gerekçe o gruba katılamam için.

Öğrencilerin gelmemesini de fırsat bulup sabah yürüyüşümü akşama aldım. Nehir kıyısındaki yoldan deniz kıyısına ulaştım . Gün batmak üzere idi. Deniz kıyısına ulaştığımda gün batmıştı ama bulutlar arasındaki kızıllığı görmek olanaklı idi. Hala mavi olan gökyüzünde bir iki yıldız parlamaya başamıştı bile. Bir süre oturdum kıyıda. Denizin mavimsi rengi koyulaşmıştı. Ürktüm birden. Benden başka bir iki yavru kediden başka canlı yoktu. Yalnız hissettim kendimi birden.

Karşıdaki MAN-MADE adadaki havalanına inen ve havalanan uçakları izledim bir süre. Onlardan birinin içinde olup yurda uçmak istedim birden. Hava iyiden karamıştı. Eve dönerken festivale katılan insan kalabalığının içinden geçtim. O kalabalık içinde yalnızdım, sanki o gruba ait değilmişim gibi bir duyguya kapıldım. Oysa buranın kültürünün bir parçası olan ve birbiriyle kaynaştıran bu festivali seviyorum.

Yalnız olunca canım yemek yemek istemedi. Bir fincan çay hazırladım ve Denzel Washington'ın filmini izledim. Eşim eve geldiğinde saat on biri geçiyordu. Oğlum hala gelmedi. Festival sonrası temizlik vs onların görevi. Yarın sabah okula gitmesi gerekli. Uyandırmak zor olacak..

Sadece o değil, herkes yarın okul ve iş yerlerinde yarı uykulu dolaşacaklar eminim.

Çalışmadan geçirdiğim ender günlerden biriydi. Yalnız hissettim. Bir boşluk vardı yaşamımda.

Yarın öğleden önce aylık rutın doktor ziyaretim ve öğleden sonra da derslerim var.

Saygılarımla.