Güne başlarken...

Hafif serin bir rüzgar esiyor inceden inceye, kocaman bir çınar ağacının gölgesindeyim şimdi.

Ağaçların arkasında saklanmış şirin bir çay bahçesinde, küçük küçük teknelerin sığınmış olduğu koya doğru bakıyor gözlerim.

Denizin maviliği yansıyor, mavi gözlerime.

Havayı kokluyorum, ciğerlerime çekiyorum.

Çevreye bakıyorum, çaycı çocuktan başka kimse yok.

Yalnızlık ilk defa hoşuma gidiyor, yalnızlığım huzura dönüşüyor, kendime dönüyorum, döndükçe daha çok sevmeye başlıyorum kendimi ve herkesi.

Herkesi ve evet herkesi seviyorum şu an.

Ve her şeyle başa çıkabilirim!

Sessizliği dinliyorum.

Tadına huzur bulaşmış çaydan bir yudum alırken, dumanı üstünde su böreği eşlik ediyor ziyafetime.

Bir yudum, bir yudum derken geçiyor zaman ve artık kalkma vaktidir diyor saatimin tik takları.

( Resim: oturduğum çay bahçesinden bir kesit )