Güneşe uçan kartal

Mengen, yeşile dayalı mevsimlik giysilerini üzerinden çoktan çıkardı.

Artık beyazlarını giymesi, onları toprak sandığından çıkarması yakındır.

Buna karşılık, Mengen sakinleri ve yaşayanları, daha koyu renkli giysileri ve renkli şemsiyeleri ile Atatürk caddesi üzerinden sabırsız adımlarla koşturuyorlar.

Mevsim; biz yaşayanlara zamansız, kendince oyunlar oynayacak. Çocuklar çok yakında neşeyle kartopu oynarlarken, Dörtyol’da sürücüler zincir takmadan Yeniçağ deresini nasıl çıkacacaklarının hesaplarını yapacaklar.

Cumartesi günleri pazar esnafı, parmakları donma noktasında tezgahlarını yine açmaya çalışacaklar.

Cadde ve sokaklar Belediye ekiplerince işin gereği olarak temizlenecek.

Öğrenciler kahvaltılarını yapmadan okullarına koşturacaklar.

Anneler babalar her zaman olduğu üzere bir telaş içinde buzu henüz çözülmekte olan ıslak pencerelerinden onlara el sallayacaklar.

Taşımalı eğitim öğrencileri daha erken saatlerde kalkmış olacaklar. Köylerden araçlar ihtimal zincir takarak inmek zorunda kalacaklar.

Tüm bunlara rağmen bizler bu güzel kış manzaralarında mutlu olacağız. Anadolu’nun diğer yaşayanlarını düşünüp; demli çaylarımızdan bir yudum daha alarak hayatımıza şükredeceğiz.

Mengen’de bacalardan çıkan siyah, sarı yanmamış kesif duman görüntülerinde, zehir solumamıza rağmen,

Belki de vücudumuz sadece o gün ısındığı için ellerimizi ovuşturarak mütebessüm yine şöyle bir camdan bakacağız.

Bugünü de sağlıkla atlattık diyerek mutlu olacağız.

O gün üşüdüğümüzü unutacak, ama yavaş yavaş zehir soluyarak, yine yavaş yavaş ölüme gittiğimizi fark edemeden Mengen’de yaşayacağız.

Her zaman olduğu gibi bu mevsimde de Mengen yine beyazlara bürünecek..

Bacalardan yükselen kapkara zehir dumanlarını soluyarak.

Her pencereye çıkışımızda beyaz ve lekesiz kar tanelerinin, kara isli dumanların arasından süzülüp; toprağımızı örtüşünü tekrar ve yeniden izlerken,

Kimbilir;…..

Belki birgün, “kartalların bile, yuvalarını almadan güneşe uçtuklarına” şahit olacağız.