Doğanın adım adım katli

Çam ormanının içerisinde dolaşıyorum.

Nefis bir doğa.
Nefis kokular.
Kekik.
Çam.
Ve toprak.
Yemyeşil etraf.
Harikulade.
Cıvıl cıvıl.
Kuş sesleri süslüyor etrafı.
Ağaç tepelerinde sincaplar dolaşıyor.
Arada bir tavşanlar çıkıyor ortaya.
Ve ceylanlar koşturuyor önünüzde.
Ve bir süre sonra karşıma çıkıyor yapılar.
Tam da ormanın içerisinde.
İki dağın arasında ki vadinin tam da orta yerinde.
Antalya körfezinin cepheden gören bir nokta da.
Onlarca müstakil konut.
Triplex.
Satış fiyatı 500 bin ytl.

Doğanın katledilişinin bir başka alandaki resmidir bu konutlar.
Bir süre sonra emsal gösterilecek bu yapılar.
Ve etrafı beton yığınları ile dolacak.
Nefes alanlarımız bir bir yok edilecek.

Şaşkın olmamak mümkün mü?
Doğa katlediliyor işte.
Hem de feci bir şekilde.
Tam da yanı başımız da.
Ve ses çıkaran tek bir kimse yok.
Tek bir Allah’ın kulu yok.
Artık kanıksar hale geldik orman içlerine yapılan konutları.
Doğanın en müstesna yerine, birileri, bir şekilde geliyor ve konuyor.
Vuruyor kazmayı, küreği, döküyor betonu, tuğlayı, yapıyor evi.
Ve kimi kendini bilmez görgüsüzler taifesi de bu konutlara alıcı oluyor.
Yazık.
Bir yaşam alanı yok ediliyor.
Bir nefes alanı göz göre göre yok ediliyor.

Anlatıyor şantiye görevlisi.
“Tam şuradan dere akacak beyefendi, ve etrafına kafe barlar yapıyoruz, ayrıca hemen şurada tenis kortları ve diğer yanda spor kompleksini kuruyoruz, her konutun önünde müstakil bir de bahçesi olacak, canınız istediğinde barbekünüzü yapabilirsiniz”.

İçim acıdı birden.
Ruhum sıkıldı.
Kaç ağaç kesmişlerdi acaba?
Acaba söyledikleri kompleks için doğanın altından girip de üstünden nasıl çıkmışlardı?

Çok üzüldüm.
Hem de çok.