Güz kumpanyası

“Albümleri çıksa koşa koşa gider alırım” demiştim konserlerinin büyüsüne kapılmışken ve iki ay sonra albümlerinin çıkacağını birkaç dakika sonra duyacağımı bilmeksizin. Sözümü tuttum. Bu kadar dinlendirici, ruhu her seferinde başka kıyılarda dolaştıran, portenin her çizgisine başka bir duyguyu yerleştiren albümler az bulunur, kıymetlidir. Bazen faytonla sahil yolunda bir gezintiye çıkaran, bazen tahta iskemlelere oturmuş nargile içen mahalle insanlarını izlettiren, bazen uzaktan ama içten seven, sevilen insanları seyre daldıran… Dantel eldivenler, işli mendiller, dar sokaklar, ıslak taşlar… Kırmızlar eşliğinde bir mavilikten diğer yeşilliğe geçerken, turuncular yoldaş, sarılar ışıkken… “Ney”in o karşı konulmaz ılıklığı içinize işlerken, ufak bir gülümsemeyi yüzünüze koyup gözlerinizi yummaktan kendinizi alamazken…

Aynı nehirde iki kez yüzülmediği gibi, Güz Kumpanyası’nın şarkıları da her dinleyişte aynı nehirde yüzdürmüyor, başka derelere, denizlerin başka başka kıyılarına sürüklüyor insanı. Kanunu, kemençeyi, neyi, udu, gitarı, curayı ve birbirinden sade ve hoş üç sesi bir araya getirmiş olan bu “özgün” müziği elbette profesyonelce tanıtacak, eleştirecek insanlar mevcuttur. Ne var ki, grubun oluşumunda önemli bir yere sahip ODTÜ Türk Halk Bilimi Topluluğu’nu içinde barındıran Orta Doğu Teknik Üniversitesi’nin bir parçası olarak, “onlar”la ortak bir noktaya sahip olmakla gurur duyan naçizane bir dinleyicinin samimiyetine güvenecek insanlar da olduğuna inanıyorum. Müziğinin hiçbir kaba sığmayacağına inandığım Güz Kumpanyası’nın en azından on üç ezgisini her an yanımızda taşıyabilmemizi sağlayan tüm emek verenlere, teşekkür ve alkış bir Güz Kumpanyası dinleyicisinin en büyük borcudur.

“Güzü seviyoruz, baharı da özlüyoruz.” (www.guzkumpanyasi.com)