Güzel hayatım

Ne kadar acı çekiyoruz severken değil mi? Geceler gündüzler birbirine karışıyor. Kuytu köşelere yaslanıp aklındaki simaya gülümsüyorsun sebepsizce. Kimse bilmiyor içinde nelerin yetiştiğini. Günler geçmek bilmez; geçse de hiç bir an 'o'nsuz geçmez. Defalarca gider elin dökülen masum gözyaşlarına. 'Keşke bu kadar sevmeseydim' dersin.

Gözünün görebildiği tek gülümseme onundur; asla düşünemezsin başkalarının da gülümseyebildiğini bu hayatta. Defelarca oynarsın aynı sahneyi kafanda; konuşmak... Onun eşlik ettiği tek bir kelimenin bile ne büyük tat verdiğini unutamazsın asla. Bir yanın hep dürter seni 'bunlar senin düşlerin; sen yazdın, sen oynuyorsun'. Ve tekrar süzülür gözyaşların 'keşke bu kadar sevmeseydim' dersin.

Umutlarının tükendiği anda uzak köşelerden bir şeyler fısıldar sana 'bunlarca kalabalığın arasında bir sen misin yalnız olan?' 'Peki ya bu insanlar? Ne kadar mutlular? Düşünebiliyorlar mı, düşleyebiliyorlar mı?' Sorularla cevaplarla geçer bazı zamanlar... Bilirsin ama; onlardan daha mutlusun, çok daha mutlu... Her gece başucuna koyabileceğin bir umudun, gündüzleri içinde özgürce uçurabileceğin heyecanların var senin.. Yalnızlığın, küçücük düşlerin ve sevgin... Bir daha düşün ve söyle "iyi ki sevmişim."