Güzel olan; Doğa

Hayat ne güzel değil mi? diye düşündüm biraz önce. Çok klasik biliyorum ama insan bazen düşünüyor işte ve "HAYAT GÜZEL" diyor kendi kendine...

Aslında hayat değil güzel olan, doğa ve yaşama iç güdüsü. Sevdiklerimiz, sevilmemiz güzel olan.

Güzel olan kendini yormamak. Elinde değil insanın biliyorum. Ama doğaya kendini bırakmak güzel olan.

Hayatla savaşmamak. Kim nasıl yaşarsa yaşasın, kendi bildiğin gibi yaşamak güzel olan.

Kendin olmak güzel olan.

Başkasının yerine de olabilmek güzel olan.

Sevildiğin için değil de sevmek istediğin için sevmek, bir ömür paylaşmak güzel olan.

Derin maviye bırakabilmek kendini güzel olan.

Yosunlarının kokusunu duyabilmek, Akya sürüsüyle daireler çizmek güzel olan.

Bir kedinin şefkatine, bir köpeğin dostluğuna ihtiyaç duymak güzel olan.

Bİr kuşa ekmek atmaya gereksinmek güzel olan.

Guguk kuşuyla konuşabilmek, guguklamak güzel olan.

Doğanın bir parçası olmak, bu koskoca tabiatta senin de bir işlevin olduğunun farkettiğin an güzel olan.

Güzel olan Şennur Ablamın da dediği gibi *İNSAN* olabilmek.

Ama DOĞANIN BİR PARÇASI OLAN İNSAN OLABİLMEK.

( Yazdıklarıma sebep olan Nature- The Romantic Sea of Tranquility isimki Gitar ve deniz sesinden oluşan müzik, tavsiye ederim. )