Hadi...

Bir parça bulutum mavi göklerde, avare gezerim rüzgar nereye eserse….. Yukardan bakarım insanlara, bu ne telaş bu ne endişe… Kibrit kutusu beton bloklarda, istif olmuş üst üste, bir de böbürlenirler ki “bu benim oturduğum site diye….. Güvenlik, havuz bakımı çok para, hadi aidat öde, hadi kredi taksidi geldi. Koş, daha hızlı koş, çok kazan daha çok kazan, yetmez bu kadarı…. Arabanı yenile, mobilyanı yenile, karını yenile…. Yenilene kadar koş……  

Yollarda teneke yığınları dizi dizi... Öfkeyle ateşlenir motorları, endişe üfler egsoz boruları, mutsuzluk çalar kornaları…. Parmaklar direksiyonda sımsıkı, gözler yola dikili, yanından geçen model senin tenekenden daha iyisi… Tüh karizma gitti….  

Kuleler yükselir her gün semalara, kırk-elli katlı. Her biri diğerinden daha yüksek olmalı. Olmalı ki görsün aşağıda kalanlar senin en yüce, en ulu, en büyük olduğunu…. Ağaçlar kesilir, toprak delinir, sular kurutulur beton kafeslerle doldurmak üzere… Sonra böbürlenirler yapay su göleti, üç-beş saksı ile...  

AVM dedikleri günübirlik hapishaneler var, çok şık, süslü, kumarhanelerin yeni düzene uydurulmuş hali. Gökyüzüne bakamazsınız, kuşları duyamazsınız, yıldızları göremezsiniz ama sizi oyalayacak binlerce renkli oyuncakla kaplıdır her köşesi. Kapısından girer cebinizde olanı bırakır çıkarsınız, aptallaştırır, inandırır, iki saatlık tatmin yaşatır.  

Silahlar kuşanmış ölmeye, öldürmeye giden “adalet ve barış” temsilcileri dolu ortalık. Öldür, “yaşasın” insanlık. Öldür, “en adil benim” “Siz gelişmemişlere insanlık öğretmeye geldim. Ne kadar azalırsanız o kadar iyi. Dünya benim, ben efendiyim “ diyerek kontrolü elinde tutanlar. Güç meraklıları, hakimiyet sevdalıları…. Koşun, koşun daha çok koşun, acele edin, geç kalmayın…. Paylaşımda yeriniz alın, alın ki insan, insanlığından utanmak için acele etsin.