Hadi gülümse

Rakıyı aynı kadehten içiyor ve "Belki şehre bir film gelir…" diye bekliyorduk Sezen’le. Bir yandan da elimizde naylon poşet egemenliğinde nesli tükenmiş -içi karışık çerezli- kesekâğıtları, oturduğumuz yerden sahnedeki sirk cambazlarını ve palyaçoları izliyorduk. Yan yana dizilmiş on ateş çemberinden atlıyordu cambazın biri biz sadece bakıyorduk. Oysa bu numarayı biz de öğrensek elbet bir gün işimize yarardı. Bir yangının ortasında kaldık mı atlar geçerdik. Ama biz "Belki şehre bir film gelir…" diye bekliyorduk .

Sezen annesine de küsmüştü ve bir kedisi bile yoktu. Annesinin yerini tutamasam da elini tutuyor, bırakmıyor, dizinin dibine sokuluyor ve arada bir "miyavvv!" diyordum. Sahnede palyaçolar çoktular. Abartılı giysi ve makyajlarıyla akla gelmeyecek numaralar yapıyorlardı. Hele aralarında biri vardı ki, önünde alt ucu göbek deliğine kadar uzanan bir kalp resmiyle öbür palyaçoları sevecen gözlerle izliyor, sahneye yeni çıkanları yakasındaki mikrofondan anons ediyordu. Yüzündeki boyalar gökkuşağı gibiydi ve o boyaların altında yüzü ağlıyor mu, gülüyor mu belli değildi. Biz "Belki şehre bir film gelir.." diye bekliyorduk Sezen’le .

—“Film gelecek mi dersin?” diye sordu Sezen...
- “Bilmiyorum” diye yanıtladım "sezen sensin ...”
-“Hiç bir şey sezemiyorum” dedi. “Gelmeyecek galiba. Hem kim bilir kaç şehirde kaç kişi şehre bir film gelecek diye bekliyordur. Beklemektense kendi filmimizi kendimiz yapalım, burada, hemen şimdi... Belki bu film başka bir şehirde bir film bekleyenlere gider...”

Boyalar aldı eline Sezen, bir fırça ile yüzümü boyamaya başladı. Ağzımın iki ucundan çizgiler çekti kulak memelerime doğru..."hadi gülümse" dedi. Rakımdan bir yudum aldım. Sezen gülümsedi.

"Belki şehre bir film gelir…"...Sakın kaçırmayın.