Hangisini seçmeli? a, b, c, d yoksa e mi?

A seçeneği mi? b doğru olabilir aslında yok yok c seçeneği daha yakın yoksa d mi?Yıllar önce tanıştım bu 4 acımasız seçenekle. Annem ilk okula başlamak üzereyken bana iki tane okul seçeneği sundu. A okulu eve yakındı ama öğleden sonra evde tek başıma kalacaktım. B okulu annemin okuluydu ama eve uzaktı. Ben b okulunu tercih ettim; şimdi sorsalar a seçeneğini tercih ederdim.

İlk matemetik test kitabımı unutamam. Daha 2. sınıftaydım ve o kocaman mavi kitaptaki her soru bana sürekli 4 seçenekten birini seçmem gerektiğini söyleyip duruyordu.Ben seçim yapmak istemedikçe o idealist ve hırslı annem beni zorluyor ve birini seçmemi söylüyordu. Seçtim a, b, c veya d yi.A belki doğruydu ama zavallı b nin ne suçu vardı. C belki uzaktı ama onunda keşke hatrı kalmasaydı d yanında.

Derken liseye geldim. Tam kurtuldum şu seçeneklerden diyordum ki " bölüm seçeceksin ; 4 tane seçeneğin var" dediler. Zavallı bende sürü psikolojisine uyarak herkesin seçtiği yani en çok işaretlenen seçeneği seçtim. Artık İngilizce bölümündeydim. Şimdi sorsalar belki başka seçeneği işaretlerdim.

Üniversite sınavında tam 5 seçenekten oluşan yığınla soru vardı ve ben yine bir otoriteye göre en doğru olanı seçmek zorunda bırakıldım. Acımasız hayat akışına bırakmamıştı kendini. Hayat beni alıp şekillere sokmuş kendine özgü biçimler vermişti. 6. seçeneği kendim yine yaratamamıştım ya da a ve b yi aynı anda seçememiştim.

Şu anda 657 ye tabi bir devlet memuruyum ve artık acımasız seçeneklerle şimdilik boğuşmayı bıraktım.Ben yoruldum da onlar hala yorulmadı.

Geriye dönüp baktığımda seçenekler yüzünden çoğunlukla mutsuz olduğumu farkediyorum. Belki 2.tercihler daha çok mutluluk getirecekti ama ben o zamanlar için en doğru olan 1.çoktan seçmiştim.Neden a, b, c, d veya e diye kısıtlandım onuda anlamış değilim. Açık uçlu sorularla dolu olabilecekken neden kısıtlanmak?Yaratıcılık ve hüneri öldürmekten başka neye yaradı ki!

Hayata tekrar başlama şansım olsa zaman zaman en doğru olanı değilde kendime en yakın olan seçeneği işaretlerdim. Ya da seçenekleri hiçe sayar kendi seçeneğimi kendim yaratırdım. Böylece hayatımın renkleri daha canlı olurdu ve bugün ne anlama geldiğini bile unuttuğum "yaratıcılık"kelimesinin manasını bütün benliğimle hissederdim. Hayatınızın renklerini seçeneklerle soldurmayın. Sevgiler