Haslet

Ne ten, ne can...
Ne ben; ben de, kalan...
Ne de, sen sende kalan...
Belki telaştandır; ağır aksak yaşamamız...
Belki, korktuğumuzdandır; zamandan kaçmamız...
Ya da, zaman kovaladığındandır, takılıp düşmelerimiz...
Düşlerimizden ötelere düşmemiz var ya;
En çok acıtan, canımızı...
Bir de, "İNSANIM" dediklerimizin...
Hiç bir şeyi olamamaktır, olduklarımız arasında...
Sırda, serde; insan olmak var ya...
Her eylemde, eylediğimiz;
Ve, hakkını veremediğiz hasletimiz...
Ölüm rüzgarı estiğinde, yeksanız hepimiz yerle...
Oysa, burnumuz kaf dağında; hayat ayaklarımızın altında...
Her birimiz, yalnız ve yabancıyız kendimize...
Kalabalık kentlerde, yalnız kelimeler tanıyor;
Ve, tanımlıyor bizi, bize, birbirimize...
Çok vakit oldu; uzak düştük kendimize...

Hülya AŞKAROĞLU