Hayal ağacı

Sonsuz bir esintiyle çırpınan rüzgar gülü gibi yüreğim... Huzur dolu bir melodi sanki... Nasılı, niçini olmayan, sadece dalga dalga dünyamı kuşatmaya yüz tutan özgürlük ve aşk işte tam durduğum nokta...Aslında mekansızlığın mesken olduğu, durağanlaşmayan şeyin ta kendisi...

Hayatın ufak bir göz kırpışı bu bilincime... Saf sözcüklerin, manalar içinde kelebekler gibi uçuşması... Yüreğimin sabırsızca her gün yoktan var kılması hayatı yeniden, belki de her defasında yeni baştan başlaması herşeye... Bir düş tohumu atması bilinç toprağına, onu sulaması, büyütmesi... Büyüyen düş ağacının tüm bilinci sarması ve gerçeği doğurması... Tüm düşlerin gerçek meyvelere dönüşmesi... Ve seçtiğin meyveden ısırıklar alman gerçekten önemli...

Ya bu sonsuz esinti hiç çıkmamış olsaydı... Yüreğimin rüzgar gülü de deliler gibi çarpmaz, öylece olduğu yerde sessizliğe gömülürdü değil mi?..

Hayat ne garip bazen dört nala bazen tırıs... Düşüncelerim dört nala koşarken, bedenim hala neyi bekliyor bilmiyorum... Her ikisinin de çılgınca dört nala koştuğu bir dünya var mı acaba avuçlarımızın arasında... Var kılmaya çalıştığım dünya bir hayalden ibaret ise sadece, şu an içinde yaşadığım dünyamda bundan önceki hayallerimin bir meyvesi olmuyor mu...

Sonsuz meyvesi olan, sonsuz köklü hayal ağacından şu an yaşadığım meyveyi mi seçtim... Bir sonrakinde bir başka meyve... Sonsuz seçenekli bir yaşam... Ne güzel... Bana kalırsa mutlu olmak için, parmaklarımızı biraz kıpırdatıp elimizi şu meyve dolu ağaca uzatma vakti çoktan gelmiş de geçiyor bile...

Sadece düş kurmak değil, onları gerçek kılmak da bir o kadar önemli hayatta... Yani gerçek ve hayal denilen şeyler öyle bir karışım halde olmalı ki, şu dünyada daha önce hiç kimse tarafından tadılmamış bir iksir oluştursun bünyelerimizde...