Hayalimdeki ses

Önümdeydi. Uzun saçları rüzgarın attığı tokatlarla savruluyordu. Hırkasını iyice kapatarak etrafına bakındı. O anda parmaklarımın ucuna basarak biraz yükseldim. Belki görür diye.

Beklediğimiz otobüsün aynı olması için dua etmeye başladım içimden. Aynı olursa yüzünü de görebilecektim çünkü. Belki gözlerine bile bakardım. Hatta göz rengini bile öğrenebilirdim. Otobüsler gelip geçiyordu.

Bir ara gözümden kayboldu. Kalp atışım hızlanınca yerimde duramadım. Etrafa bakınarak ilerlemeye başladım. Ne sigarası için ateş arayan gençleri ne de bavullarını yere sürterek götüren kadınları görüyordum.

Biraz daha ilerleyince sarı çiçeklerin açtığı kırmızı renkli hırkasından tanıdım. Karşısındaki kişiye el hareketleriyle bir şeyler anlatıyordu. Biraz daha yaklaştığımda el hareketlerinin hızlandığını fark ettim. Yanına gidince sadece el hareketlerinden çıkan sesleri duyabildim. Konuşmuyordu. Korktuğumun başıma geldiğini anladım. Konuşamıyordu. Yüzünü görmek için bakınca gülümsedi. Ben ise en somurtkan ifademle baktım uzunca. Çünkü konuşamıyordu. Hayalimdeki sesi duyabilmek için bir başka durağa doğru yürümeye başladım.