Hayat kısa

10 Haziran 2015 Çarşamba Saat 22.20

Şuan Düzce'ye gidiyorum Büşra'nın düğünü için. Duygularım derya olmuş bir yandan ağlıyor bir yandan yazıyorum. Dinlediğim müzik daha da etkiliyor. Yann Tiersen - La Valse D'Amelie (Piano Version)

İki haftadır çok zor zamanlar geçiriyorum. 59 yaşında kolon kanseri olan bir hasta dün vefat etti. Birçok vefat olayı ile karşılaşıyorum ama bu vefat ile adeta yıkıldım.

Ömer Bey'in annesi 85 yaşındaydı. Raziye teyze..

Güzel yurdumun, güzel insanı. Renkli gözlü, beyaz tenli, yılların izini taşıyan o kırışmış elleri ile 1 ay her sabah hastaneye geldi gitti.

Oğlu yoğun bakımdayken birçok kez fenalaştı, tansiyonu çıktı. Ama beni her gördüğünde -topuklu ayakkabılarımla koşuyorum diye- "Koşma kızım düşeceksin şimdi" diye uyardı. Kahvaltı yaptım mı yapmadım mı, ne zaman işe geldim, ne zaman işten çıkacağım, nereye gideceğim diye hep sordu soruşturdu. Ben de düşündüm böyle bir insan bu kadar engin bir yüreğe sahip, gayet saf ve temiz duygularla karşısındaki insana sorular soran bu insan oğlunu kim bilir ne kadar çok seviyordur diye. Etkilendim açıkçası. Bizler genelde acılarımızı yaşarken kendimizi dış dünyaya kapatırız. Evet ben Raziye teyzeyi çok önemsedim, her gördüğümde ona ayrı bir ilgi gösterdim, halini hatrını sormanın yanı sıra kafası dağılsın diye başka şeyler anlattım, güldürmeye çalıştım, kimi zaman onda hafif de olsa bir tebessümü yakalamayı başardım. Ama bilmiyorum ya. Ölümler etkiliyor bu ara beni.. Hayat kısa her anın değerini bilmeli.

Sevdiklerimizle dolu dolu güzel günler geçirmemiz dileğiyle