Hayat ve hüzün

HAYAT İSTERSEN ÖDÜL İSTERSEN CEZA

Ayşe KULİN' in DÜRBÜNÜMDEN 40 YIL kitaplarını okudum. Gerçektende bir solukta okunan ve insanın eline alınca bırakamadığı bir kitap. Hatta sonunu merak ettiği için gece saat 02.00 de ben hala devam ediyorum okumaya. Usta yine konuşturmuş kalemini dedirtiyor insana. Edebi yönü hakkında konuşmak bana düşmez. Fakat ben içerik hakkında birşeyler yazmak istedim bugün.

Evet usta konuşturmuş kalemi yine. 40 yıllık bir tarih dersini okuyup yakın tarihimiz hakkında bilgilenirken, kadın olmanın ne kadar zor bir meslek olduğunu birdaha gözler önüne seriyor. İki çocuk evde, diğer iki çocuğu kazanma savaşı, iş bulup muhtaç olmadan yaşama savaşı, adalete karşı hala ayakta kalma savaşı kısacası aslında muhtemel her kadın gibi yaşama savaşı.

Ama dikkatimi çeken bir konu daha var. O da zenginde olsan fakirde olsan aslında mevcut durumda aynı maddiyatı hissediyor demek ki insan yani bir yoksulluğa düşüyor. Aslında baktığınızda gayet ailesi maddi açıdan iyi bir evin kızı, gelinleri olmuş. Yalıda oturmuş, Yurtdışı, yurtİçi gezmiş, arabaya mutamadiyyen sahip olmuş vs. Ama okurken, bir kadının ağzından yansıyan yine çilekeş yine tüm sıkıntılara karşı dimdik bir kadın imajı.

Hayat savaşı veren her kadın yada her insan aynı yoksulluğa düşüyor. Huzur yoksa içinde altın kafeste işkence, darı ambarıda işkence.Huzuru sağlayamıyorsan herşey boş.

Huzur için ne kriterler var hiç düşündünüz mü? Ben bu kitaptan önce bu kadar sorgulamamıştım kendimi ve çevremi. Bazı kişiler vardır hep huzursuz. Dünya hep onun acı çekmesi için döner, insanlar ona kötülük yapmak isterler bu nendenle o da hep tetikte yaşar. Aman zarar görmeyeyim. Mevcudun keyfini çıkartayım demezler. Zarar görürlerse, evet onlar bunu hissetmişlerdir zaten. Zarar görmediler ise güzelim zaman gitmiştir ama olsun onlar tetikte olduğu için başlarına birşey gelmemiştir. Çünkü onlar hep iyi, süper ve muhteşemdirler.

Şark kurnazı diyorum ben böylelerine. Kendilerine de çevrelerine de huzur vermiyorlar. Temkinli olmayı, hayatı zehir etmekle karıştırıyorlar. Kendileri haricindekilerin bilgisinden, hayat görüşünden terddüt ediyorlar. Aslında herşey yine de olduğuna varıyor. Önemli olan mevcudiyetten keyif alıp, oluşursa hasardan ders alabilmek bence.

Huzur için en büyük kriter insanın kendisine düşüyor. Çünkü kişi ne ediyorsa yine kendine ediyor.

Teşekkürler AYŞE KULİN bana kendimi sorgulattığın ve her daim kendimi çok ama çok zengin hissettiğimi görmemi sağladığın için.

Özgül ÇAYIRLI