Hayata Mavi'yi katmak!

"Acaba" diyorum bazen... Acaba beni fark eden biri var mıdır? Benim varlığımın farkında, benim nefes alışımın farkında olan biri var mıdır?
Ben çevremde olup bitenlerin farkındayım çünkü. Şuradaki kız ve erkek yeni sevgili. Çünkü hem yakın, hem uzak duruyorlar birbirlerine, yüzlerinde heyecan ve gülümseme. Yaşlı kadının arkasında kendi boyundan uzun oğlu var, birlikte çıkmışlar alışverişe. Şu banktakilerin Teyze-Kız ya da Hala-Kız olmadıklarından eminim. Bunlar kesinlike Anne-Kız. Çünkü kadının yüzünde hafif bir tebessüm var kızının saçlarını düzeltirken. Şu minikler de evcilik oynuyorlar galiba.

Ellerinde oyuncak bebekleri var. Herkesin farkındayım ve her birini ayrı bir sevgiyle seviyorum. Mesela her sabah ben okula giderken otobüs bekleyen lise öğrencisini seviyorum. Kıyafetleri hep düzenlidir, inanır mısınız, her gün yüzünde heyecanlı bir gülümseme vardır. Anlaşılan okuduğu okulu seviyor. Bir başka örnek... Ben her gün o yoldan geçerken adam otobüse zar zor yetişiyor. Hızlı adımlarla yürüyor, bazen koştuğu da oluyor. Biraz çocukça galiba, o adamın çocukça halini seviyorum. Sonra... Bir kadın var, hepsinden ayrı yerde, yalnız, işe gitmek için otobüsünü bekliyor. Hiç geç kalmaz. Yüzünde yorgunluk ifadesi var. Ama bu uykusuzluk değil, ağır bir yük var sanki omuzlarında, ya da kalbi kırık. Hani, "yardım et" dese koşa koşa gideceğim yanına.

Ama hepsinden ayrı, bambaşka birini, bambaşka bir sevgiyle sevmek istiyorum. O sevginin adı "aşk" olmasın ama, aşk acıtıyormuş, öyle dediler...
Birine umut olayım istiyorum. Kimse tarafından sevilmediğini düşünen biri çıksın karşıma ve seveyim onu. Hayalleri elinden alınan birine umut olmak kadar güzel birşey olabilir mi hayatta? Farklı hayatlar tanımak istiyorum, farklı dertler. Kendi dertlerimden, kendi hayal kırıklıklarımdan, kendi umutsuzluklarımdan sıkıldım. Ve de "yoruldum"... Yorulmuş başka birini hayata kazandırmak istiyorum. Birini mutlu etmek...

Bir çok tanıdığım var. Ama kimse için "olmazsa olmaz" değilim. Elbet yardımım dokunmuştur ama ben olmasam başkaları da olabilir onlar için. Kimsesi olmayan birine "kimse" olmak istiyorum ben. Çok kötü hissediyorum bunları düşündüğüm zaman. Bu ne kadar büyük bir sorun, ne kadar kötü bir his bilir misin!?
"Daha önünde uzun yıllar var" deme, yarın yaşıyor olacağımı nerden bilebilirim?

Ben sevmeye, ben yardım etmeye, ben umut ışığı olmaya, ben hayal süsleyen olmaya hazırım!
Gerisi karşıma çıkacak olana kalmış...