Hayatı duygularla yaşamak lazım; akıl yolu şaşırmayalım diye

Ormanı duyguyla kuracağız, çevresindeki çiti akılla çevireceğiz. Akıl sadece yöntemdir, içerikte aklın işi olmaz. Belki de hayatımızda akla çok fazla yer verdiğimiz için mutlu değiliz.

Ama duyguyu yöneten akıl. Bence yönetmesin, kalbim yolunu bulur. Hep akıllı ol falan diyorlar, demek ki önemli olan akıl. Akıl önde. Bizi akıl yönetiyor. Duygularımız da akıla bağlı. Hiç hoş değil. Biri diğerinden üstün olmasın. Biri çalsın diğeri söylesin.

Aklın bu kadar öne çıkarılması doğru değil, insanlar duyguya gerek olmadığını düşünebilirler. Biri olmadan diğeriyle yaşanmaz. Akıl düşünme, duygu hareket etme.

Her şeyi sanki aklımız yapıyormuş gibi. Duygu önemsenmiyor. Duygu olmadan gider gelirsiniz işte, hayatın tadına varamazsınız ki.

Tercihimi duygudan yana koyuyorum. Duyguyla yaşayalım, akıl yol göstersin. Duyguyla mavi denizlere doğru koşalım, gitmememiz gerekiyorsa akıl gitme desin.

Akılla duygunun uyumundan bahsediliyor. Ama bazen düşündüklerimizin tersini yapıyoruz. Demek ki akıl emrediyor, duygu işine geleni yapıyor. Ne güzel işte, canım sinemaya gitmek istiyorsa gitme demesin.

Akılla yaşamak zor zaten. Kendince eften püften nedenle keyfimizi kaçırıyor. Aklı sevmiyorum (zaten bende fazla bulunmadığı için olabilir) Duygu daha kolay, düşünüp kendini yiyip bitirmektense sal gözyaşlarını gitsin!

Biri olmadan diğeri olmaz diyecekler. Hatta akıl olmadan adım atamasın… Akıl duygunun peşinden gitsin, onu kontrol etsin(yok yok etmesin!) Biz gülersek akıl kahkaha atar. Duygularımızla aklımızı yönlendirelim yani. Akıl kölemiz olsun, ne dersek onu yapsın. Gerektikçe devreye girsin. Duygularımızla gidebildiğimiz yere kadar gidelim. Bizi uçurumun kenarından alsın.