Hep düşle…

Ben hayalperest bir insanım galiba, yazılarımda da hayallerimden umutlarımdan çok bahsederim ve bu hayalperestlik hayatıma da yansıyor anlaşılan.

Düşünüyorum bazen hayallerden başka sahip olunan ne var ki hayatta.İnsanoğlu her zaman hırslarının esiri olmuyor mu? Bir istediğimiz olsa bir başkası bir istediğimiz olsa bir başkası diye tutturuveriyoruz, hiç bir şey yetmiyor çoğu zaman.Şu olsa başka şey istemem derken bir bakmışız neden şu da olmasın diyoruz.

İş istiyoruz umut ediyoruz, çabalıyoruz ve işi sahip oluveriyoruz şu işsizliğin kol gezdiği günlerde.’’Hah!!Tamda buydu istediğim..’’ deyip mutlu olacağımıza, kör olası hırsımızın esiri olup neden müdür olmadım, neden patron olmayayım kuruntusu işliyor içimize.Bir sevgilim olsa diyoruz, bizi seven birini bulduğumuz zamanlarda neden daha fazla ilgilenmiyor, neden evlenme teklif etmiyor, neden şöyle değil böyle değil diyoruz.Kısacası hiçbir şeyden tatmin olamıyoruz nedense.Tüketim insanları olmayı o kadar benimsemişiz ki, elde etmeyi çok istediklerimize sahip olduğumuz vakit tükettik sayıyoruz…

Ben de, hiç bitmeyecek isteklerime engel olamıyorsam hayal kuruyorum ve çevremdeki insanlarda da bunu gördüğümde, o zaman hayallerine vur kendini diyorum çünkü bende öyle yapıyorum ve iyi geliyor bana.Hayallerin sınırı yok hırsı yok, hırsı olsa bile hayallerde kalmıyor mu? Düşlerinde iste iste iste, nede olsa sınırı yok, olursa ne ala olmazsa da hayal değil mi zaten…

Umut ettiklerimi gerçekleştirdikten sonra ötesi için ise düşlerimde bir dünya kuruyorum kendime.

Düşlerimdeki dünyada kendi işimin patronuyum, bana yetecek kadar kazanıyorum, hatta daha çok daha çok kazanıyorum ve şikayet etmiyorum, edemiyorum…

Düşlerimde beni delice seven ve hiç bitmeyen aşkıyla beni sonsuza götüren sevgilim var, beni ne aldatıyor ne de üzüyor, hep seviyor ve asla şikayet etmiyor hiçbir şeyden...

Düşlerimde istediğim kadar güzelim, aman kilomu aldım derdi gütmüyorum mesela…

Düşlerimde dostlarım dediklerim asla hayal kırıklığına uğratmıyor beni…

Düşlerim düşlerim…

Ben hayalperest bir insanım galiba, ya da biraz şizofren : )Belki de o kadar sıkıldım ki bu sahte dünyadan gerçek tek mutluluk düşlerde, hayallerde büyüttüklerim diyorum…

Bilmem klinik vaka olmadan dünyaya mı dönsem, hayallerimle var olan mutluluklarımı öteye mi götürsem henüz buna karar vermiş değilim…