Hepimiz Taş Mektepliydik

Taş Mektep filmi vizyona 25 Ocak'ta girmişti. Ben ise dün son seansında izleyebildim filmi. İyi ki de izlemişim.

Salondan çıkan çoğu kişinin gözleri yaşlı idi, hatta benim izlediğim salonda hıçkıra hıçkıra ağlayan insanlar vardı.

Filmin sanatsal eleştirisi, yönetmeni, oyuncuları, müzikleri gibi konular değil bahsetmek istediğim. Film bitip, gözyaşlarımı silerken aklımda tek bir soru vardı " Bu vatanı hep beraber kurduk, birdik, birliktik, biz ne zaman ayrıştık, biz neden bu kadar düşman olduk?".

Daha önce izlediğimiz 120 filminin konusuna yakındı film, zaten dönem filmlerinde ortak acılar vardı. O yıllarda mezun verememiş başka okullarımız da yok muydu?

Hepimiz kurtuluş savaşının nasıl kazanıldığını, ne çok can kaybettiğimizi bilir ve söze geldiğinde " bu vatan kolay kurtulmadı" diyerek ahkam keseriz de, vatanı kurtarırken din, dil, millet ayrımı yapmadık demeyi unuturuz.

İşte bu yüzden ben bu filmi çok sevdim, çünkü en büyük puntolarla, altı çizilmiş olarak Türkiye Cumhuriyeti'ni kurtaranların sadece Türkler olmadıklarını anlatmış ve bunu yaparken kimsenin yumuşak karnına dokunmamıştır.

Ben " Ne mutlu Türküm diyene" tümcesini göğsü kabararak söyleyen ve Mustafa Kemal Atatürk ve savaş arkadaşlarına sonsuz bağlı bir Türk vatandaşıyım. Ama bu ülkede başka dilde konuşan, başka dinde yaşayan Türkiye Cumhuriyeti vatandaşlarının olduğunu ve onların Kürt, Ermeni, Rum, Laz, Çerkez olduğunu kabul edenlerdenim.

O Kürt ki bu filmde Kürt Ahmet oğlu Hacı kimliğinde idi, O Ermeni ki Garbis oğlu Aret'ti. Bu iki genç birlikte büyümüş ve savaş başlamadan önce ayrılmamış, ayrıştırılmamıştı. Birileri onları ayırmaya kalktıklarında bile bu vatan için birlikte şehit olmuş, ayrılmamışlardır.

Demek ki bizi ayıran aslında biz değiliz. Bizi ayıran savaş oyunları oynayarak dünyayı yönetme derdinde olanlardır.

Bu oyunlara geldiğimiz sürece " böl,parçala yönet" mantığında olanların ekmeğine yağ süreriz. Yapmamız gereken bu vatanı nasıl kurtadığımızı ve kurduğumuzu unutmamaktır.

Yapmamız gereken Taş Mektep'li olmaktır. Haydi 1920-1921 yıllarında 63 son sınıf öğrencisi şehit olduğu için mezun veremeyen Kayseri Lisesi ruhunu yaşatalım ve yeniden bir, yeniden birlik olalım.