Sefiller Müzikal olur mu ?

SEFİLLER

Yönetmen: Tom Hooper

Oyuncular: Hugh Jackman, Russell Crowe, Anne Hathaway, Amanda Seyfried.

1987’den bu yana Broadway’de sahnelenen “Sefiller” müzikali sonunda beyazperdeye uyarlandı. Oscar’lı yönetmen Tom Hooper’un sahne müzikaline sadık bir yorumla yaptığı uyarlama, geçtiğimiz hafta üç adet Oscar heykelciğiyle onurlandırıldı. Victor Hugo’nun kürek cezasından Belediye başkanlığına yükselen Jean Valjean’ın öyküsünü Fransız Cumhuriyetçilerinin orduya karşı direnişinin harmanladığı destansı romanı müzikal olarak izlemek, ilginç fakat etkileyici değil. Tüm konuşmaların şarkı sözleri içinde akması, öyküden seyirciye geçen duyguyu zedeliyor. Her şeyin şarkıyla anlatıldığı müzikallerde, dramatik anlatımın şarkı sözlerine hapsolması, oldum olası seyircinin sevemediği/alışmadığı bir durum. Kameranın yüzlere yakın plan çekimleri sık kullanması kötü bir seçim olmuş. İlk bölümde Valjean ve müfettiş Javert ikilisine ağırlık veren öykü ikinci bölümde Fransız devrimi sonrası Cumhuriyetçilerin hiyerarşi ve yoksulluğa karşı açtığı savaş günlerine yoğunlaşıyor. Buradaki sokak çatışmalarında devreye giren etkileyici görsellik, devrimci ruhu da hissettiriyor.

İki yıl önce “Zoraki Kral” ile Oscar ödülü kazanan İngiliz yönetmen Tom Hooper dönemi yansıtmakta kullandığı pastel renklerden, hareketli kameraya kadar birçok teknik becerileri kullanıyor. Müzikal ruhu yakalayabilmek için şarkıları stüdyoda çekimler sırasında oyunculara söylettirmiş ve canlı kayıt yaptırmış. Hugh Jackman, Russell Crowe, Anne Hathaway, Amanda Seyfried,  gibi birinci sınıf kadronun en büyük eksiği şarkı söylemek için yeterli ses kalitesine sahip olamaması. Sahnede tenordan mezzo sopranoya kadar farklı ses tonlarının seslendirdiği şarkılar, filmde oyuncuların sesleri kadar olmuş. Örneğin Russell Crow’un, Javert karakterinde söylediği şarkılardaki “çatallı” sesi müzikal gelenekleriyle bağdaşmıyor. Kadronun tek profesyonel şarkıcısı Eponine rolündeki Samantha Barks. On dakikadan daha kısa oynadığı Fantine karakteriyle en iyi yardımcı oyuncu Oscar’ı kazanan Anne Hathaway, kısa saçları ve ızdırap dolu mimikleriyle sessiz sinemanın kilometre taşlarından olan 1928 çevrimi “Jeanne D’Arc’ın Tutkusu” nda Jeanne D’Arc’ı canlandıran Mario Falconetti’nin olağanüstü performansından esinlenmiş.

“Moulin Rouge” müzikal sinemaya getirdiği dinamik ve post modern anlayışa yaklaşamayan, iki arada bir derede kalmış bir “Sefiller” . Sahnedeki görkemi beyazperdeye Hooper’ın çabasına rağmen yansıtamıyor Üç saate yaklaşan süresi de oldukça uzun.