Her sabah Emekistan

Her sabah gecenin çılgınlığıyla aslolan
Bir cenin olur ömrüm.
Her sabah emeklerken
Nesnelerin seyri ve güneşin
En uzak kirpiklerine tutunurum...

Ve hayat;
İtaatkâr sessizliğimin orta yerine
Düşmüş bir huzursuzluk olur.
Kahrolurum...
Ardından
Sürgit sıska bir karanlığa
Dönüşür kızıl direncim...

Açlığım ve çoraklığım ayaklanır
Sefil düşlerin koynundan uyanırım.
Yanarım...
Darpedilmiş emekçinin sefaletine yanarım.

Biliyorum!
Çakırkeyif zamanlarda tüketirler
İnsanı ruhundan.
Dalga dalga anason kokularıyla
Yaşamın bütünlüğüne düşman
Ve zümrüt soluklanmaya yaban
Olmazsa olmazı kan
Ve gene kan olan
Bu sırtlan sürüsü...

Her sabah;
Nerden başlamak gerektiğine
Bu koşuya,
Nasıl sindire sindire vecd haliyle
Yaşamın ulaşılmaz doruklarına
Tırmanmaya insanca
Nerden başlamak gerektiğine
Karar vermekte
Bir hayli zorlanırım...

Emek olmalı bence
Yaşamanın önkoşulu ve adı
Emekistan olmalı bu ülkenin
Ve tüm yerkürenin de adı...

Adı Barış olmalı çocukların
Sevgi olmalı yaşanan.
Ve her sabah;
Baharlar kokmalı bu kent.
Mavi dalgalar büyümeli
İçinde kanayan bu denizlerin...

Sevda türküleri dalgalanmalı
Islık ıslık mendirekte.
Ve giderek,
Özgürlük sathına düşmeli dünya...