Hiç bez bebeğiniz oldu mu?

Bir özürlü annesi olmak diye bir haber başlığı geçiyordu televizyonda… İlgimi çekti hemen benim kelebeğimde engelli çocuklarla çalışan bir fizyoterapist, onlarla ilgili o kadar çok şey duyuyorum ki öyle hikayeler var ki doktorlar gözü yaşlı anneye çocuğu için on beş yaşına kadar yaşar demişler...

Annemiz her şeyini satıp savmış üstüne sevgisini ilgisini de eklemiş şimdilerde 31 yaşına kadar gelmiş, ama şimdilerde artık gücü tükenmiş, oğlunu kaldıramaz döndüremez olmuş, belinde pek çok problem oluşmuş, kara tasalarda, devletin ona sahip çıkmasını istiyor

Diyor ki:

-Ben de isterdim benim oğlum da büyüsün ayakları üstünde dursun askere gitsin, hem biliyor musunuz o bana bir kere bile anne demedi diyemedi ne çok isterdim…Ne yapayım dedi ve ekledi..

Benim de hiç büyümeyen bir bebeğim var, hep bebek kalacak….

İçim sızladı…

Kızımın tedavi için gittiği üç yaşında bir kız çocuğu vardı..

Sordum; nasıl bir çocuk kızım diye:

- Anne, dedi, bezden kendi diktiğin bir bez bebek düşün aynı öyle, bıraktığın yerde, bıraktığın şekilde kalıyor… parça parça olmuştu yüreğim hiç unutmadım bu tanımlamasını..

Yine bir haber; yine bir şehit haberi yüreğim hızla atmaya başladı büyütüp besleyip asker eğlediğim paşam kara gözlüm, tamda onun olduğu yerde bir askerimiz, mayına basmış, o mayını oraya koyanların yüreği yansın köz olsun,

Kimi ana oğlu bir kez olsun anne desin istiyor, askere gitsin istiyor…gözleri yaşlı yüreği yanık….

Kimi anne oğlunu askere yollar, sanki bir savaşın içindedir oğul, yüreği ağzında teskere almasını bekler..

Gelsin der, geldiği günü bayram ilan edeceğim..

Ana olmak pek bir zor, pek bir yaman… Sevgi ile kalın.