Hiçlik Olmayı Özlüyorum...

Bütün duygularımdan, bütün düşüncelerimden, bütün korkularımdan tamamen arınmayı, bir tüy kadar hafif olabilmeyi.

Egolarımı yok etmeyi, zamanın ötesindeki bilinç düzeyine geçebilmeyi istiyorum.

Sonra uzayı düşünüyorum, uzayı düşündüğüm zaman hiçliğe daha yakın olduğumu hissediyorum.

Milyarlarca galaksinin oluşturduğu bir evrende, sonsuzluktaki bir çok evreni düşünüyorum. Kendimi düşünüyorum sonra.... İşte bu duygu beni bir parça da olsa hiçliğe yaklaştırıyor.

Sonsuzluk içinde küçük bir nokta bile değilim, sadece bir ruh olarak, bu sonsuz yolculukta tekamül ederek, Allah'a doğru ilerliyorum. Şu an için beni tek mutlu eden bu.

Manevi anlamda hiçliğin tarifi ;

"Allah'ın yüceliği ve bilgisi karşısında, O'na hayranlık ve saygı duyarak, kendi küçüklüğünün farkındalığı yaşama halidir."

Ben farkındayım ve hiçlik olmayı çok özlüyorum.

Sonsuzluğa dönmeyi ve uçsuz bucaksız olabilmeyi özlüyorum.

Varlığımı yok etmek, hiçliğimi var etmek istiyorum.

Hiçlik için "ölmeden önce ölmektir" demiş Mevlana Celaleddin Rumi. Ben ölmeden önce ölebilmeyi istiyorum.

Biliyorum, asla anlatılamayacak olanı istiyorum.

Yokluk kadar yalnız, çokluk kadar karanlık olmayı istiyorum.

Sonsuzun zıttı sonlu, hiçin zıttı sonlu.

Sonlu dediğimiz şey "olan", hiç ise "olmayandır".

Ben "olmayan" olmayı istiyorum.

Hiçliğe doğru çözülmek, birliğe doğru erimek istiyorum.

Hiçlik olmayı çok özlüyorum............