Hissettiğin kadar

Bir uğultudur;
yapayalnız bir belediye parkının bankında otururken esen rüzgar,
Yere düşmüş sarı bir söğüt yaprağı;
dönen ve ayaklarının ucuna kadar gelen
Yanaklarını almışken avuçlarının içine,
sonbaharı anımsatan gözlerle baktığın
Kalbinde yeşerttiğin asırlarca ve dökmeye kıyamadığın...
Belki hiç görmediğin bir sevgilinin resmi;
asla buluşamayacağın
Kapkara bulutlardan yanıbaşına düşen bir yağmur damlacığı...

Ömrü boyunca aynalara bakmaya korkan bu hazin mevsim
Çepeçevre sarmalamak isterken kıpırdamayı unutmuş yüreğini
gökgürültüsüyle perçinlerken bir bir pencerelerini buğusuyla
Birden aklına gelen; bir kıyıda unutulmuşluk;
Sanki yıllarca demlenmiş
bir çaydanlığında yorgun sabahçı kahvesinin
o bakır semaverinde mutluluk...

İşte ansızın gelip avuçlarına konan yorgun kanatlı
o tanıdık bildik küçük kız çocuğu,
Hani saçlarını çektiğin,
oyunlar oynadığın kaldırımları olmayan boş sokaklarda
Sobe dediğinde mızıkçılık yapıp,
mahsuscuktan gözyaşları döken
böylesi bir günde kalbini çalan,
gecenin bilmem saat kaçında yanıbaşından kalkıp
sana mısralar yazdıran uykusuzluk...
Bir sevgi fısıltısı;
uğultu diye düşündüren sesiyle o serin rüzgâr,
Kimbilir belki bir kır çiçeği uğruna inandığın,
o sana haber gönderen tanıdık yâr...

Solmadı ki hiç o yüreğinde yeşeren ağaçtaki yapraklar
akmadı ki zaman
Bu kadar çılgıncasına doğmadı ki güneş
masmavi olmadı ki gökyüzü,
Hisset
adını sen koymadın ki,
niye bu yaşadığın Sonbahar...

Uzanıp yere, dokun parmaklarınla önce
sarardığını sandığın o küskün yaprağa
İçinde güneş açsın durup dururken,
Seni Seviyorum de,
kimseden korkmadan ve kokla hiç kıyamadan
Senin olmadığı aklına bile gelmesin,
papirüslere bile sen yazdın ya adını,
Toplayıpta kuruttun ya,
sakladın kitap aralarında,
buseler kondurdun ya kadife yanaklarına..

Öp serçe parmağını gıyabında,
tüm kalbinle buseler gönder
ve savur rüzgâra,
hiç hasat kaygısı olmadan aklında
Seviyorum, Seviyorum, Seviyorum de;
bağır, çağır, haykır hayata doğru
Kapat sımsıkı gözlerini,
Düşlerin İlkbahar...
Yâr, mevsimlerin ne önemi var
“Aşk” dediğin şey;
Senin hissettiğin kadar...

Necat Necdet Demircan