Hıyar ve küçük çürük diş

Kavurmalı, kaşarlı tostu severim. İçinde ille de hardal olacak...

İnce dilimlenmiş salatalık turşusu, ayran ve acı biber, ne güzel gider...

Öğle vakti, hastanenin bitişiğinde küçük bir sosisçi var, oradayım...

Tosttan okkalı bir ısırık aldım, ayranı yudumladım... Alabros tıraşlı, zayıf, renkli gözlü, koca kafalı, küçüklüğüme benzer bir çocukla babası girdi içeriye...

Adam çocuğun elini tutmuş bırakmıyor...

Çocuk diğer eliyle çenesini tutuyor... Merak edip soruyorum;

— Dişçiden mi?

“ Evet” diyor adam, sonra sipariş veriyor;

— İki sosisli bir ayran!

Çocuk inliyor, baba açıklama gereği duyuyor

— Dişini çektirdi de

Atılıyorum hemen;
- Yaş otuz sekiz, yedi yaşımdan beri dişçilere taşınırım ben de...

Babanın bu konuşmadan çıkarttığı sonuç ne dersiniz?

— Bak oğlum, amca da senin gibi dişlerini fırçalamıyormuş!

Ulan ne alakası var diyeceğim, çocuğun yanında ayıp olacak, susuyorum...

Sahi ben kendimi bildim bileli sabah akşam ve hatta aklıma geldikçe fırçalarım şu dişlerimi, yine çürür, çürüdüler...

Bir reklâm vardı eskiden;

Haydi, kalk uyan, gel katıl bize, gir aramıza, yukarı aşağı, aşağı yukarı tam iki dakika...

Çok sonra öğrendik diş öyle fırçalanmıyormuş!

Yemişler bizi meğer...

Yukarı aşağı fırçaladım diye mi protez şimdi benim ön dişler?

Adam çocuğun gözünün içine baka baka sosislileri yutuyor... Yavrucak canı yandığı için elini süremiyor...

Dayanamıyor, yüksek sesle “hıyar!” diyorum...

Bir sessizlik oluyor, ardından ekliyorum;
- Sosislinin içinde hıyar! Seviyorum...