Hobilerle canlanmalı insan

Hobilerle canlanmalı, renklenmeli, süslenmeli insan hayatı, siyahla beyaz gibi birbirinden ayrılmak için özellikler giymeli insan.

Kişi; ya okumalı, ya yazmalı ya da çizmeli, çalmalı, söylemeli, yaşamda duruşunu renklendirmeli. Bu sayede ruhunu beslemeli, kendi kişisel gelişmesine fırsat vermeli. Bir blog sitesinde yazmanın tadı bile sanki çok önemli bir eser miras bırakmışsın gibi keyif vremeli insana.

İnsanları birbirinden ayıran en önemli şeylerden biri de hobileridir. Düşünsenize, hiçbir hobisi olmayan insanın sıkıcılığını. Dar görüşlü, ufku dar, yemek içmek, uyumak, üremekten başka yaşamda hiçbir amacı olmayan bir canlı. Dünyaya gelip, sadece yiyip içip üreyip yok olup gidecek.  Kişi ruhsuz, cansız bir bedene sahip olmamak için kendisine izin vermeli. Yaşamı bezgin, bıkkın ve yılgın geçirmemek için küçük hamlelerle can vermeli kendisine.

Kişilerin birbirinden ayrılmaları kadar, insan denen varlığı da diğer canlılara göre farklı kılar hobiler, zira yemek, uyumak, üremek diğer canlıların da  yapabildiği şeylerdir içgüdüsel olarak.

Kendisine ait zevkleri olmalı kişinin, dünyasının merkezine sadece kendisini koyduğu zamanları olmalı. Balık tutmalı mesela, ya da sabahın en erken saatinde kalkıp ava gitmeli, yürüyüş yapmalı...

Belki bir müzik aleti çalmalı, elleriyle beynini bütünleştirme yeteneğini geliştirmişse resim yapmalı. Kendisine ait olan bu şaheseri duvarına asıvermeli..Bu sayede canlanmalı, hayat suyu vermeli ruhuna. Kurumamak, solup gitmemek için.

Belki örgü örmeli kadın, belki dikiş dikmeli ufaktan, hem zamanını değerlendirmek hem de küçük de olsa üretmenin tadına varmak için. Belki udunu alıp bir ezginin notaları arasında dolaşmalı. Ne olursa olsun yaşam gereklerinin dışına çıkıp yaptığı herşey  kendine has, özgün olmalı.

Uğraşmanın, düşünmenin, üretmenin, başarmanın verdiği haz, aç karnını doyurmaktan daha çok zevk vermeli kişiye. Önce ruhu doymalı insanın.

Birşeyler yapmalı insan...