Hocaaaam! Nasılsınız???

Aman Tanrım, bu iki sözcük, dünyanın en tatlı, en sevinç veren, işitir işitmez de beni bir anda gündelik hayatın rutinliğinden koparıveren sözcüklerdir...!
Daha dün gibi; sabah sabah okulun bahçesinde, koridorlarında yüzüme gülerek bakıp ta " Hocaaaam, nasılsınız?" diye en içten sesleriyle soran öğrencilerime, onları görünce hep daha da iyi olduğumu söyleyişim...

Bugün, tam 24 seneden beri hersabah işittiğim bu soruyu duymadan, ilkkez bir öğretmenler gününü kutlayacağım. En şirin, en tatlı bakışları ve yüz ifadeleriyle bu sorunun esas sahibi öğrencilerim yok bugün yanımda...Çünkü artık aralarından ayrılıp, emekli oldum ve 24 seneden beri ilkkez öğrencilerim olmadan geçecek bu kutsal anlamlı olan gün.

Biliyorum ki, yıllarca beraber paylaştıgımız günlerimiz, dakikalarımız boşuna yaşanmadı; emeklerim, evet tüm eğitim ordumuzun emekleri boşuna gitmedi. Bugün yanlarında olamasam da, yüreklerinden, gönüllerinden şöyle bir meltem gibi gelip geçerim ben ve de diğer öğretmenleri.

Nasıl ki ben, 7 yaşımdan beri bana emeği geçen öğretmenlerimi unutmadıysam, yaşadığım şehirde yolda karşılaştığımda saygıyla ellerini gene öpüp " Hocaaaam, nasılsınız?" diye en içtem halimle soruyorsam, benim 24 seneden beri emek verdiğim öğrencilerim de bana bugün bu soruyu sorarlar yürekleriyle.

Bu gün enikonu şehrin ana caddesine çıkacağım, yolda rastlayıp ta, "eski mezun, halen okuyan, meslek sahibi olmuş ta çalışan, annae-baba olmuş, işyerinde çalışan...Toplumun her alanına yetiştirip te teslim ettiğimiz öğrencilerimiz ( gözümde hep öğrencim kalacaklar, yıllarca ), sırf beni görsünler de, bana doğru kollarını açarak gelip, şu unutulmaz soruyu sorsunlar diye:

"HOCAAAAAM, NASILSINIZ?"

İyiyiz çocuklar, iyiyiz.. merak etmeyin, sizlerin iyi ve mutlu olduğunuzu görünce ben ve tüm öğretmenleriniz, çok daha iyi oluyoruz..

Sizler yeter ki, size verilen emeklerin hakkını vererek yaşayın..

Her şey umduğunuzca yaşansın SEVGİLİ ÖĞRENCİLERİMİZ..