Hoşçakal

Hoşçakalın çocuklar ben gidiyorum...

Hoşcakal Adanam

Hoşcakal evim, odam, küçük balkonum.

Yıldızları sevdim burada ben, dolunayı sevdim, karanlığı sevdim, geceyi sevdim...

Seyhanı izlemeyi sevdim, yeşili sevdim, doğayı sevdim...

Sabancı'da Cuma Namazını, Ramazanoğlu Medresesinde ney sesini, Çoban Dede Türbesinde huzuru sevdim...

Yüzü güneş yanığı esmer çocukları, üstü başı perişan kız çocuklarını sevdim....

Kırık dökük kaldırımları, yol üstündeki seyyar satıcıları sevdim...

Mendereste salebi, Kolcuoğlunda Kebabı, Ünal'da şırdanı, Ali Göde'de şalgamı, Kardeşlerde simidi, ayak üstü yenen tatlıları sevdim...

Dar sokakları, kapı önünde oturan teyzeleri, gözleri sürmeli nineleri, şalvar giyen amcaları sevdim...

Balcalı'da hastahane bahçesinde bekleyen insanların sabrını sevdim...

Saatlerce beklemeye rağmen gelmeyen, geldiğinde de tıklım tıklım dolu olan turuncu toki arabasını sevdim...

Seni burada sevdim emine...

Ben sensizliği öğrenmek istemiyorum ki... Sende bensizliği öğrenme olur mu...

Hoşçakalın çocuklar ben gidiyorum...

En büyük veda bu olsa gerek.

Herkes birden gidiyor, kalan yok hiç yanımda.

Hangi birinize üzülsem, hangi birinize yansam.

En yakın arkadaşımdan ayrılıyorum diye mi ağlasam???

Hepsi gidiyor işte bu sefer. Herkes bir bir gidiyor...

Ben hanginizden vazgeçeyim, hangi birinizi unutayım...

Sizin yasınızı ben nasıl tutayım???

Sermin

Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenliği okuyorum. Yalnızlığ..