Hükümetin iyi niyeti yetmez

 Barış olsun istiyoruz. Biz de onlar da. Herkeste… Acaba? Acaba herkes barışı ister mi?

Acaba kimler barış ister, kimler istemez.? Hadi görmeye çalışalım.

Kimler barış İster:

-Evlatları şehit olan, bir tane daha askere gönderilecek çocuğu olan fakat bedel ödeyecek durumda olmayan bütün anneler, babalar barış ister.

-Bizim insanlarımız barış ister.

-Hükümetimiz, meclisimiz elbette barış ister. Çünkü ister terör deyin, ister savaş deyin, bu iş çok pahalı bir iştir. En organize devletler bile altından kalkamazlar. Amerikan ekonomisi bile o yüzden sarsılmıştır.

-Gençler, yaşamak isteyenler barış ister.

-Memleketlerinin kalkınmasını, ümran içinde olmasını isteyenler barış isterler.

-Bütün insanların kardeş olduğunu inananlar barış isterler.

Peki; kimler barış istemez?

-Esrar, eroin kaçakçıları barış istemez. Altın üçgen o belgede bulunduğu sürece , barışı istemezler.

-Silah kaçakçıları barış istemezler. Barış olursa silahı kime satacaklardır.

-Fanatik milliyetçiler barışı istemez. Hep hayaller peşindedirler. Tek amaçları karşı tarafı ezmektir. 

-Hayali bir bağımsızlıktan yana olanlar barış istemezler.

-Savaştan çıkarı olanlar barışı istemezler.

-Silah üreten bütün batı ülkeleri barış istemez.

-Kin intikam içinde olan; kan davası peşinde olanlar; geçmişin kinini sürdürenler barış istemezler.

Bu durumda , silah bırakılır mı? Barış gelebilir mi? İnsanlar bir arada yaşamayı öğrenebilirler mi?

Çok zor.

Bir arada yaşamanın tek bir ana koşulu var. O kentleri de, köyleri de  abad etmek. .. Kalkındırmak. Eğitimini doğru dürüst ele alıp, akıllıca ilkelere oturtmak. Türkçe öğretmek. Bir arada yaşamayı öğretmek. Sonra,  İş sahibi etmek. Bu da “Mele”lerle olmaz…

Bunlar yapılmazsa , işte göstermelik bazı şeyler yapılır.

Bir silah bırakışması anlaşması imzalanır.

-Dağdakiler maaşa bağlanır, dış ülkelere gönderilir.

-Onlar hakkında bir umumi af çıkarılır. Öcalanın cezası da 50 yıla indirilir.

Falan filan…

Ama olmaz. Yine ala yu vala ile gelenler ve affedilip dışarıya uğurlananlar, ertesi yıl , paraları bitince, yine Irak üzerinden dağlardaki inlerine çıkarlar ve hürriyet türküleri söylemeye başlarlar.

Herkes iyi niyetli olabilir ama… Aması var. Gerçek koşullar olgunlaştırılmadıkça, silah bırakışması ancak en fazla bir yıl sürer. Sonra aynı tas aynı hamam…

Bu işi bitirmek için, her şeyden önce üsttekilerin kafayı değiştirmeleri gerekir. Nasıl? Hani..

Şu, “İstanbul’a bir İstanbul daha katma…” fikri var ya; onu değiştirip; “Doğu, Güney-Doğu illerini İstanbul yapma” fikrine gelmedikçe; yanlış hesap Bağdat’dan dönecektir.

Eşitsizlik var. Hakkari niçin İstanbul kadar zengin değil..? Hadi , şimdi biraz bunun üzerinde düşünelim.

Hakkari’lilerin, Diyarbakırlı’ların da zengin olabilmesi için mutlaka esrar, eroin kaçakçısı mı olmaları gerekir…? Hadi bakalım düşünün… Olmaz!

Gerisi yalan; hani derler ya “Palyatif Tedbirler”…

Gerçeğe pek yaklaşamadığımız için, ucunda, berisinde dolaşıp duruyoruz. O kadar.