Hüzünlenmek için hangi saati beklersiniz?

Yıllar önce bir arkadaşım "Gece midir insanı hüzünlendiren yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen" diye sormuştu. İlk aklıma gelen ikisinin ne kadar içiçe olduğuydu. Sizce hangisi?

Hepimizin içinde taşıdığı hüzünler vardır. Nedense bunları saklamayı tercih ederiz. Gündüzleri kolay kolay kimseyi hüznümüzü belli etmeyiz. Bize özeldir. Çevremizdeki insanlara bazen sahte gülücükler dağıtıp adet iyiyiz deriz. Aslında içimizde öyle büyük fırtınalar kopar ki. Bilinmemesi fark edilmemesi için çaba harcarız.

Gündüzleri hüzünlerimizi hep ikinci plana atarız. Belkide gün ışığının verdiği enerjiyle ya da gün işindeki yoğun temponun buna izin vermemesi nedeniyle düşünmeyiz. Ama nedense geceleri bütün hüzünlerimiz ortaya çıkıverir. Biz mi geceyi bekliyoruz acaba? Geceler sessiz sakindir. Yalnız kalırız. Düşüncelerimizle başbaşayızdır. içimizdeki hüznü düşünmek kendimizle paylaşmak, iç hesaplaşması yapmak için belkide geceleri tercih ediyoruzdur.

Geceler karanlıktır, insanların kendi iç dünyalarına çekildikleri zamanlardır. Dinlenme ve hayatını değerlendirme zamanıdır. Akşam olup yalnız kalınca beyniniz boş durmaz. Geçmiş ve gelecek için düşünceler üretir. Camdan dışarı baktığınızda her yer ışıl ışıldır. Karanlığın içerisinde ki bu loş ışıklar belki de hüzne davettir. Gecenin büyüsü ile dalarsınız. Geçmişte bıraktığınız sevdikleriniz için, uzakta olduğunuz insanlar için, özlem duyduğunuz herşey o an aklınıza gelir. keşke özlemler bitse, hasret olmasa diye düşünürsünüz. Hayatınız akar gider gözlerinizin önünden ve o an duygusallığınızın doruk noktasındasınızdır. Kaybettiğiniz, yapmak isteyip yapamadığınız, uğradığınız haksızlıklar, sizi anlamayan sevgiliniz hepsi hepsi hüznünüzün birer parçası oluverirler. Uykularınız kaçar, gecenin bitmesini istersiniz.

Aşıksanız seviyorsanız geceler dostunuz olur. Tüm aşk şarkılarında geceler yok mudur? Romantikliğin simgesi değil midir geceler? Günün iş temposunun bitip sakinliğin başladığı, kendimize ve sevdiklerimize zaman ayırdığımız geceler...Gündüzler yaşamak için yaptığımız gereklilikler ile doludur. Geceler ise bizimdir. Duygularımızla hareket etttğimiz zamandır. Gecenin güzelliğini anlamaya çalışalım. hüzünlenmekte güzeldir. İnsan olduğumuzun göstergesidir. Gecelerimizi dolu dolu kendimiz için yaşayalım. Hüzünlenelim, ağlamak istiyorsak ağlayalım. Gözlerden yaşlar akmadıkça gönül ferahlamaz derler... Bırakın iç dünyamız hesaplaşsın. Arkasından gelen huzuru yaşayalım.

Peki şimdi biz mi geceyi bekliyoruz gece mi bizi hüzünlendiriyor? Ben doğrusu ikisini birbirinden ayıramadım. Tek doğru olan gecenin hüzünlerimizi ortaya çıkardığıdır.