iki cesur kadın ve tutarsız erkekler

Hem haklilar. Hem kadinlar. Hem hakli, hem kadin, hem de hakli olduklarini biliyorlar. Hakli olduklarina inaniyor, hakli olduklarini savunuyorlar. Agizlari kopuk kopuk uzerine gelen erkeklere ragmen susmuyorlar.

Hanimin birisi; "Benim oyumla bir cobanin oyu ayni olur mu?" dedi. Ortalik birbirine girdi. Sanki, simdiye kadar, hic kimse bu genc hanim sanatcimiz gibi dusunmemis!...

Genc kizimizin ustune gittiler. Bir tane Allahin kulu erkek gormedim arkasinda. Yahu yetmis milyon dediginiz ulkede bu hanim gibi dusunen, bu hanim gibi de dusundugunu bangir bangir soyleyebilecek erkeeek yok mu?

Diger hanim da kalkip; "Benim oglum olsa askere -cepheye- gondermem!..." dedi.

Sen misin diyen? Mahkeme kapilarinda surunuyor.

Sanki; bu hanim gibi dusunen hic kimse yok?

Sanki;

Baskanlarin, bakanlarin, komutanlarin, zenginlerin, yazarlarin, gazetecilerin... cocuklari askerlik subelerinin kapilarinda siraya girmis; "Beni de, beni de gonderin!..." diye bangir bangir bagiriyorlar.

Sanki;

Liderimiz/liderlerimiz oglunu makamina cagirmis; "Cepheye gideceksin oglum..." diyor.

- "Ama babaaaa!..."

- "Gideceksiiiin!..."

Veyahut benim hanim gecmis karsima;

- "Bu oglanlari hemen cepheye gonder!... Yoksa iki elim yakanda kalir!..."

Diyor.

***

Galiba; kizginligimiz utancimizdan kaynaklaniyor.

- Ah ulan!... Ben niye bu laflari diyemem!... Ben niye konusamam?

Veya;

- Vay oro.pular vay!... Ulan nasil boyle konusurlar?

Derim ama, icimden de bir -gizli- aferin demek gelir.

Kendi kendimden utandigimi bile, kendi kendimden saklarlarim...

***

Efendiler!

Bendeniz bu iki kadin gibi cesur olmayi hic beceremedim.

Yanliz degilsiniz.

Utanmayin!