İki görüş

Yaşı benim gibi kırkını devirenler, altmışına yaklaşmış veya geçmiş kişileri daha iyi görüyorlar. O yaşların duyguları, bizler için ufukta daha belirgin bir hal almakta. Bir başka deyişle emeklilik çağının, kapıya dayandığı bu dönemde gelecek için tahlillerin ayağı yere biraz daha sıkı basmakta.

Ekonomik sıkıntı ve zorlamaları bir kenara bırakacak olursak, iki farklı görüş ön plana çıkıyor.

İlki, insanoğlunun dünyaya bir kez geldiği ve bize sunulan sağlıklı yaşamı en iyi biçimde kullanma isteği. Gelirimize orantılı, mütevazı bir şekilde toplumun sosyal yapısı içerisinde yaşamak, sınırlarını kendimizin çizdiği bir hayat, özgürlüğümüzün yaşanması diyebiliriz. Birileri için, ailemizin geleceği için çalışırken gelecekteki hedeflerimizi ( veya hayallerimizi ) yakalamanın heyecanı bekli de, altmışlı yıllardan beklenti.

İkinci görüş ise, hayatta var olmanın nedenini çalışmaya bağlamak. Çalıştığımız ölçüde ( topluma faydalı olduğumuz sürece ) mutlu hissetmek kendimizi. Son nefesine kadar çalışmak, insanoğlunu zinde tutar diyorlar, bu kesim. Ön önemlisi sosyal, hobilere dayanan yaşamın sonu olduğu ve yalnızlık, bir işe yaramama duygusunun insanı bu dünyadan uzaklaştırması.

Bu iki farklı görüş hep tartışılacak. Her iki görüşün de haklı yönleri olduğunu düşünüyorum. Topluma mal olmuş, edebiyat, resim, müzik, siyaset ve bilim dallarında çalışan insanlara baktığımızda emekliliği görmek zordur. Seksenine gelen ve hala çalışan büyüklerimiz var.

Günümüz Türkiye’sinde ne kadar zor olduğunu biliyorum, ama her iki görüşü eğer yaşamayı becerebiliyorsak galiba en iyisi bu. Bu zor durumu bir kenara bırakacak olursak dengeleme dediğim sonuç ortaya çıkıyor. Jübileyi zamanında yapmak, bunun zamanı kişiden kişiye değişebilir. İşin en önemli ve zor noktası hayattan kopmadan bir şeylere yaradığını düşünerek o düşlediğimiz ( düşleyebiliyorsak) kendimize özel, yaşantıya geçebilmek.

Bizler için belki bu düşünceler erken, ama yıllar akıp gidiyor. Şimdiden önlem almaz, plan yapmazsak o gün gelip çattığında bocalacağımız kesin. Türkiye ekonomisini unuttuğumu sanmayın, herkese gönlünce bir hayat diliyorum…