İki Türlü İnsan Var: Yapan/Üreten ya da Koruyan/Bozmayan, Yapmak Onur Korumak İnsanlık

Herkes Fatih olmak İstanbul’u fethetmek istiyor. Ama öyle bir yeteneğin, gücün, cesaretin yok; ne olacak? İstanbul’u fethetmek onur, yere çöp atmamak insanlık.

İnsanların yarısı yapacak yarısı da koruyacak… Fatihler dünyayı fethettiler bize bıraktılar. Baktık koruduk, biz bunu yapmasaydık Fatihlerin fethettiği dünya yoktu.

Sıkıntı şurada, fethetmenin onuru büyük, korumanın onuru küçük. Elbette Fatih’in madalyası çok olacak ama ben de koruyorum hiç mi değerim olmayacak?

Ya ben cesur birisi değilim (insanların yarısı böyle) öyle kanımı canımı dökemem ama fethedilmiş, yapılmış üretilmiş dünyayı korurum. Çalışır değer katarım, bozmam kirletmem temiz tutarım… Onlar fatihse bana da insan desinler, heykelimin dikilmesini istemiyorum kıymetimi bilsinler.

Cengiz Han alır vatandaş Cengiz korur geliştirir… Bütün onur niye Cengiz Han’ın olsun ki ben korumasam fethedilen o diyarların ünü tünü kalmazdı… Sokrat düşündü, Edison yaptı bizler de yaşattık; Sokrat’ın ayakkabılarının bağı kadar da mı kıymetimiz yok! Biz korumasak bugüne taşımasak ne Sokrat kalırdı, ne eseri!

Koruyan geliştiren de yapan üreten kadar önemlidir… Dünyayı birileri vaat etmiş olabilir ama varlığını koruyup sürdürmesi benim sayemde; korunamayan değerler hayatın çöplüklerinde.

Ağırlıklı olarak Cengiz Han’ı konuşuyoruz, vatandaş Cengiz’in yaptıklarını konuşmuyoruz. Demek ki korumak önemli değil, Fatih İstanbul’u aldı keşke öylece bıraksaydık!

E napalım biz de bu kadarını yapabiliyoruz. Hem görüyorsunuz bize de ihtiyaç var. Tamam Cengiz Hanın(Sokrat’ın, Edison’un vs) yakasına on tane madalya takın ama bir tanesini de bizim yakamıza takın. Sokakları temiz tutmanın hiçbir onuru yok. Yere çöp atmadığın zaman iyi insan falan da olmuyorsun. Tekrar dünyaya gelirsem cesaretim olmasa bile Cengiz Hanlık yapacağım! Ne yapayım insanlar için değerli olan o!