İlişki

İlişki; insanın hayatta kalma ve yaşama mücadelesinin bir ürünüdür diyebiliriz. İnsanı farklılaştıran, niteliklerini ortaya koymaya vesile olan bir olgudur. Bireylerin, her zamankinden daha fazla birlik içinde bulunması gerektiğine işaret eder. Hayattan keyif almayı becerebilen insanların işidir.

İlişkilerde kimi sevenini, kimi bir yakınını kaybedebilir. İnsanın yüzünün kızarmasına sebep oluyorsa, bozulması mümkündür. Samimiyet açısından inandırıcı olmayan ilişkiler, uzun süre devam etmiş de olsa bitmeye mahkûmdur. Bu tür durumlarda, kayıpların boyutlarının olağanüstü olacağına hiç kuşku yoktur... Tereddüt göstermeyen, endişeye mahal bırakmayan, sorumluluk taşıyan ilişkiler ise bozulmamacasına mezara kadar gider. Gerçek olan, özlem duyulan ilişkileri herkes arzular.

Bir insanla ilişki içine girmek belirli bir derecede mahremiyeti, kendini açmayı, tanımlamayı ve rahatlamayı gerektirir. Kişiler birbirlerine ait düşünce ve ilgilerinin ne derecede yakın, ne derecede uzak olduğunu, kötü veya iyi potansiyellerinin varlığını hemen tahmin edebilir, fark edebilir.

Örneğin; bir kişi sizi sevmiyorsa siz de onu sevmeyebilirsiniz, seviyorsa siz de sevebilirsiniz. İçinde bulunduğunuz ruh haline aykırı olarak yapılan bir şaka ya da haddi aşan bir çılgınlık sizi zorlayabilir; ilişkilerin zedelenmesine yol açabilir. Şayet bir dostunuz tarafından düş kırıklığına uğratılmışsanız muhakeme yeteneğinizi, ileriyi görebilme gücünüzü kaybedebilirsiniz. Saldırgan bir tutum ise ilişkilerin kökünü kazıyacak türdendir. Belki rahatlamak amacıyla bu şekilde konuşmanız gerekebilir; ancak sonuçta bazı değerleri ve ilişkilerinizi kaybetmenize yol açacaktır.

Önemli olan bir husus da şudur; birbirleri ile ilişki içinde olan kişiler ikinci planda olmayı kabul edemezler.
Toplum ya da fertler arasında ilişkileri engelleme harekâtı, başarı şansı olmayan, ancak bize zarar verecek bir tutuma dönüşebilir.

İlişkide bulunduğunuz insanın mekânsal yakınlığı elbette ki önemlidir. Ancak dünyanın diğer bir ucunda bile olsanız, şayet gerçek değerlere varıyorsa asla bozulmayacak türdendir. 

Allah Resulü Hz. Muhammed (a.s.)ile Yemen beldesinde oturan Veysel Karani Hazretleri arasındaki ilişki buna örnek teşkil eder. Birbirlerini dünya gözü ile görmedikleri halde, Efendimiz’in bu değerli Zat için söyledikleri bir hayli ilginçtir. Allah Resulü  bu ilişkiye “Ben Rahman’ın kokusunu Yemen tarafından alıyorum” diyerek anlam kazandırmaktadır. Bilindiği üzere Veysel Karani Hazretleri de Efendimiz’in (a.s.) Bedir Savaşı’nda dişi kırıldığında aynı dişini kırmıştır.

İlişkilerin hiç bilemediğimiz yönleri de vardır. 
Zahirde ilişkisi kesilmiş olan insanların, dostluklarının batınen eski halleri ile yine devam ettiğini söylemek bir bakıma doğrudur. Alenen söylenen birtakım sözlerin geçerliliği asla yoktur. Ancak, sadece göz boyutu ile olayları değerlendirenlerin bu noktayı anlamaları biraz zordur.

İlişki içinde olan kimseler, kâh başlarını öne sallayarak kâh gülümseyerek, birbirlerinin görüşlerini paylaştıklarını gösterebilirler. Şayet bir toplulukta bazı ilişkiler renk vermiyorsa, siz bunu er geç hissedebilir, davranışlarınızda o kişilere karşı temkinli olursunuz. Eğer ilişkinin mahremiyet içinde kalması öngörülüyorsa, bu kez taraflar birbirlerine göz kırparak suni sataşmalara bile girebilirler.

Önce ilişki içine girme sevdasında olan, sonrasında herhangi bir nedenle bunu ‘geri alan’ kişilerden pek hoşlanılmaz.

Bu arada aşırılığa kaçan ya da insanı çıldırtabilecek türden, yani sınır tanımayan ilişkileri de unutmamak gerekiyor.

Bazen de, başlangıçta hoşnutsuzluk yaratacak bir konumun zamanla çok derin ilişkileri oluşturduğuna tanık olmaktayız. Buradan da, tarafların bu süreler içinde birbirlerini bilinç altından denedikleri ve sağlam bir ilişki için sıkı bir pazarlık yaptıkları sonucu çıkmaktadır.

İlişkilerin içinde en önemlisi ise “AŞK”  üzerine olanlardır. Beşeri anlamdaki ilişkilerin çok üzerindeki bu durum için söylenecek pek fazla bir şey yoktur. Değişimler bu ilişkileri bozamaz!..

Örneklerini; Mevlana ile Şems’ te, Taptuk ile Yunus'da, Kerem ile Aslı'da, Leylâ ile Mecnun’da görüyoruz...

Bu tür ilişkiler asla kopmamacasına devam eder.
Çünkü onu, ancak tadan ve yaşayan bilir!..
Ölüm sonrasında bile İkiye ayrılmaz!..

Ahmed F. YÜKSEL