İlişkideki anakonda :)

İlişkiler adına herkesin söyleyeceği o kadar çok şey vardır ki. Ve herkes o kadar farklı yaşıyorduk ki ilişkisini. Aşk ve ilişkiler hakkında bir konuşulmaya başlansa sonu gelmez o konunun.

Aslında ilk önce ortada olanın ne olduğunu anlamak lazım. Kimine göre ilişki, kimine göre savaş, kimine göre ego çatışması gibi bir sürü şey sayılabilir ve herkesin ilişki denen olaya bakış açısı farklıdır. Abim ilişki "taktik savaşıdır" der her zaman. Ve eğer taktik uygulamazsan mutsuz olursun der. Bir sürü taktiği vardır ama onda benim ilişki anlayışıma ters. En yakın arkadaşımda uyumlu olmaktan yana 2 yıldır birlikte olduğu biri var hiç kavga etmediler arkadaşımın sakinliğinden, susmasından bu da bana ters o kadar olumlu ve uyumlu asla olamam. Bir arkadaşımda özgürlükçü yöneten taraf hep ileri o bana daha yakın aslında.

Şimdi bakıyorum mutlu musun.? diyorum kendime aslında değilim. Her gün kavga iki günde bir ayrılık.? 1 yıldan fazladır birlikteyiz ve birbirini bu kadar çok seven bir çiftin bu kadar anlaşamaması nedir diye sorup durdum kendime ve sonunda buldum galiba. Kendi ayakların üstünde durmak evet çok güzel ben bu şekilde yetiştirildim. Kendini ezdirmeyeceksin evet, söz hakkın olacak evet ama ben abarttım galiba. Partnerimin bir erkek olduğunu unutuyorum ben, onun ilişkimizin temeli olduğunu, ve kabul edemesek de eşlerimizin bizden bir adım önde olması gerektiğini anladım. Zaten bir düşünün kim pasif, kılıbık hep susan aciz bir erkeğe saygı duyar ki. Masaya da vurmalarına izin mi vermeliyiz he kızlar.? İlişkimiz ego çatışması haline getirmeden onların erlerimiz olduğunu kabul mu etsek. İtiraf etmeliyim ki benim tepkilerimin büyüklüğünden çıkılmaz noktalara geliyoruz sözlümle. En yakın erkek arkadaşım artık yönetmeyi bırak erkek olduğunu hissetsin biraz çocuk demişti. Haklı galiba.?

Bilmiyorum kafam hala çok karışık.? Sizce nedir ilişkide ki temel nokta.? Bu arada sakın karşılıklı saygı sevgi demeyin arkadaşlar gerçekçi olalım.?