İlk firar denemem...

Necatibey Kız Enstütüsü son sınıftaydık o dönem, 19 mayıs çalışmalarında görevliydim hem de grup çalıştırıcısı olarak. Kaptandım yani, topladım grubu, çimenlerin üzerinde o yakan güneşin altında, ellerimizde ağır lobutlar ile çalışmanın hiç de adil bir iş olmadığını, en iyi davranışın buradan sıvışarak parktaki Özgende okey oynamak olduğunu makul bir dil ile anlatarak onları resmen kaçırdım.
Özgen, eskiler bilirler, ünlü bir öğrenci odağıdır , tam iki masayı birleştirmiş, gazozlarımızı yudumlamaya başlamıştık ki, beden eğitimi öğretmenimiz Füsun hanım enseme okkalı bir şaplak oturttu, elimle koymuş gibi buldum sizi, düşün peşime, diyerek bizi balık istifi belediye otobüsüne tıkıştırarak okula götürdü.
Annelerinizi babalarınızı çağıracağım görün bakın size neler edeceğim diyerek kızgın kızgın volta atarken, ben büyük bir medeni cesaret örneği göstererek;
-Hocam, siz hiç genç olmadınız mı? diyerek ortaya mayın gibi bir laf döşeyiverdim.
Eyvah şimdi hepten mahvolduk diye birbirine göz ucu ile bakışan kızların arasında aslanlar gibi savunmuştum hepsini.

Füsun hanım, bu söz üzerine yumuşadı ve ;
-Tamam sizi bir kerelik affediyorum gözümün önünden çabuk kaybolun diye bağırarak bizi evlerimize postaladı.

Bu ilk firarımızdı, tabi son da değildi.
Bu olaydan sonra şimdilerde ünüversitede okuyan kızıma okulu kırması için kendi elimle çok teklifte bulunmuşumdur... Komik ama gerçek!
O bunu yapmaya hiç yanaşmadı, sanırım, izinli kaçmanın zevki mi olmuyormuş nedir!

Ne zaman evimizin karidorlarında, testlerden arta kalan zamanlarında arada bir de olsa karşılaşsak, elinde cep telefonu, telefona bakmadan, daktilo yazar gibi şakır şakır mesajlar çekilir, rendevulaşılır, en fazla apartmanın tam karşısındaki Çimen parkında arkadaşları ile güle oynaya çekirdek çıtlarlardı. Sette konuştukları nedir diye meraktan beşinci kattan sarkmaktan, aşağı uçmadan durmaktan da canım çıkardı!
Tek kelimelerini de duyamazdım, ha bazı özel meseleleri için özel şifreli bir dil geliştirdiklerinden bile şüpheliydim o yıllar. Çünkü bütün gayretlerime rağmen bildiğim tüm harfleri de kullansam çözemiyordum...

Bu şimdiki gençlik tembel midir nedir? Okuldan kaçmayı bile beceremiyor!

Sevgiler...

NİLGÜN.