İlla dünyayı kurtarmamız gerekmez; yaşamak da bir şey yapmaktır

Merak etme yine katkın var; dünyayı kurtaranlar yapıyorlar, sen de onurlu yaşantınla yıkılmamasına hizmet ediyorsun, onların eserlerinin koruyucususun, biz olmasak örneğin ne Atatürk kalırdı ne de yaptıkları.

Biri yapar biri yaşatır, yıkanlardan Allah korusun. Düz yaşantı, sadece ihtiyaçları için yaşama değersiz görülüyor; illa hayatta bir şey yapacakmışsın, o da sıradan bir şey olmayacakmış.

Biz yapamadığımıza göre kahramanlar, önemli insanlar, mücadele edip başaranlar demek ki farklı insanlar; onları alkışlayacak ellere de ihtiyaç var, figüran olmadan film çevirsene.

Bir de şöyle bir gurup var ve insanlık bu gurubun farkında değil. Siz diyelim çok değişik, orijinal, çizgi ötesi bir insansınız. Yaşam tercihleriniz değişik olduğu için mücadeleye, kavgaya dayanan bu kahramanlık konseptlerine uymuyor. Ama sizi değerlendiren insanlar cahil ve bulunduğunuz yeri beceriksizlik olarak algılıyorlar. Onlara “Ben cumhurbaşkanı olmak istemedim, çoban olmak istedim; çünkü koyunları seviyorum” diyemiyorsunuz. Deseniz bile anlamıyor; çünkü genel trend  “kahramanlık” tan yana.

Hayatta bir yere gelememiş dediğiniz insanlar ölsünler mi ki bence sizin şu bilinen “hayatta başarılı olmuş insanlar” değerlendirmenize göre oran %50’nin altında değil.

Hem sonra başarı dediğiniz nedir? Adam Mars’a gidememiş ama bir işi mesleği var çalışmış, çocuklarını yetiştirmiş ailesine bakmış, en önemlisi kimseye zarar vermemiş insan gibi yaşamış. Bizim bir cahil köylümüz “Vali kaymakam olamayacaksan niye okudun” demişti! İkiyim değerlendirmenizi!

Bu saçma sapan değerlendirmeler yüzünden hayatta başarılı olamamış olarak görülen ve bu yüzden değer verilmeyen, ayırıma tabi tutulan hatta aşağılanan insanlar ezik ve mutsuz. Ben çok yetenekli biriydim. Tahsil hayatım süper başarılarla dolu. Ama bilerek alt gurubun içinde yer aldım; doğru yapmışım, yukarıda insanlık yok! Bana başarısız diyenler, neden başarısızmışım; bakın bu yazıları yazıyorum!